Bu yazı, yarım kalan bir gidişin yazısıdır.. Yarım kaldığı zannedilen bir sevdanın, yarım kalan bir gidişin son intiharının son mesajıdır.. Kurgu filan yoktur. Bütün olaylar kahramanlar kişi ve kurumlar gerçektir. Aslında bu yazı gidemeyeşimin gidiş mektubudur. Olmayan bir intiharın, hiç olmamış bir mesajıdır.. Saygılarımla…“Yüreğimde Öldürdüğüm Meleklerin Anısına…”Şuan içtiğim son sigaranın yarattığı bir burukluk gibi veya öleceğini öğrenmiş bir hasta gibiyim. Yüreğimdeki burukluk, bir kelebeğin ölümü gibi. Dolu dolu güzellikler içinde bir gün yaşayıp , o günün biteceğini hesaba katmamış bir kelebek.Hem Kelebeği de suçlayamazsın yaşadıkları için.Kelebekler de haklıydı, tanrı da. Peki ya adaletsiz olan kimdi?İşte o Kelebek benim.Bir tırtıldım aslında. İnsanlardan sevimliliği yüzünden dışlanan bir tırtıldım ben.. Daha sonra dayanamayıp kendi mezarına kendini gömüp gözlerini sana açmış bir tırtıldım ben.Seni görünce kelebek oldum. Kimileri, doğa ananın adaleti diyor, ama bu senin adaletindi. Hem doğa anaya sövüyorum…Madem kelebek olacaktım neden tırtıldan aldın da canımı bir kelebek yaptın beni..?Şimdi önümde koca bir gün var. Dolu dolu seninle geçireceğim bir gün var.Lakin unuttum, hesaba katamadım gideceğini.Şimdi ise yalnızca ölüm var, beklediğim. Bir kelebek olmama rağmen..