İlk yağmur düştüğünde nasıl da sevinmiştim. O zaman İbrahim daha 10 yaşlarında idi. Ben ise taze bir fidandım. Yağmur tüm bedenimi ıslatmış, her yerimden damla damla yere dökülüyordu. Ara sıra İbrahim yanıma gelir benimle konuşur, kendince bana derdini anlatır sonra su vererek vedalaşırdı. Kendinin anlattığı kadarı ile biliyorum, annesini kaybetmiş bir müddet sonra da babası başka biriyle evlenmişti. Ablası Ankara da okuduğu için İbrahim evde yanlızdı.Yine birgün benimle dertleşmeye gelmiş.Belli ki canı çok sıkılmıştı. Yanıma oturdu ve anlatmaya başladı.”Çok sıkılıyorum gonca,canım çok sıkılıyor.Babam bana kardeş geleceğini söyledi.Ben gelmesini istemiyorum.Ablam bana yeter, hem okulu bitirince beni yanına alacak, söz verdi.Annemi çok özledim.Babamın evlenmesini zaten istemiyordum birde kardeş çıktı.Ne yapayım söyle? Ama sen konuşamazsın, bana yardımcı da olamazsın, yanlızım kimse benimle ilgilenmiyor, sen de olmasan hepten çıldıracağım. Seni görmek bile beni rahatlatıyor” dedi ve boynunu büküp gitti. Elimden birşey gelmezdi, yerinden kımıldayamayan, konuşamayan canlı kime yardımcı olabilirdi ki? Benim de içim içimi yiyordu ama yapacak birşey yoktu.Günler böyle akıp geçti.Zamanla İbrahim kardeşi Esma ile sıkı bir ilişki kurmuştu ve hayatlarından memnundular. Artık İbrahim de üniversiteli olmuştu. Yaz aylarını ben, İbrahim ve Esma birlikte geçirmiştik. Ayrılık vakti gelmişti.Esma abisinin elinden sıkıca tutmuş gitmesini istemiyor gibi bir hali vardı, İbrahim ise gözleri dolu dolu birlikte geldiler. İbrahim;”Gonca seni çok seviyorum biliyorsun, bak zaman nasıl da geçti farkında mısın?Artık bende üniversiteli oldum.Ablam gibi bende okuyup yüksek mevkilere geleceğim.Ama seni hiç unutmayacağım.Seni toprağa ektiğimde yağan ilk yağmuru hiç unutmuyorum.Ben bir müddet buralardan uzaklaşıyorum ama seni yanlız bırakmıyorum Esma seninle ilgilenecek, o sana benden daha iyi bakar, üzülme tamam mı?” diyerek yapraklarımı okşayıp öptü.Ben üzülmüyordum çünkü İbrahim sağlam karakterli bir insandı.Ağaca bile verdiği sözü tutan, herşeye kıymet veren biriydi. Üzüldüğüm tek şey benim onunla gidemez oluşumdu. Ama yapacak birşey yok, köklerimi söküp gidemezdim ya.Nasılsa yazları gelir yine dertleşiriz, hem Esma da onun kadar iyi birisi. İbrahimin gidişiyle yanlız kalan Esma ara sıra yanıma gelip beni sular ve günlük hayatından notlar aktarırdı.Birgün geldi ve “Gonca biliyormusun annem hamile artık yanlız olmayacağım.Bana bir kardeş geliyor.Aynı zamanda seninde kardeşin olacak, seni hiç yanlız bırakmayacağız.Sen her zaman bizim küçük akasyamız olarak kalacaksın”