Aşkın tanımını, yapamıyorlar, sevgilim.Onlar bilmiyorlar, dalga geçiyorlar.
Şu an piyanomun başındayım.Kendini kaybeden piyanistin, delirişlerindeyim.Biliyorum ki salonum loş ama yeterince geniş.Bana yaklaşıp uzaklaşmalarında anlatıyorum aşkı..Kırmızı elbisem ve siyah ayakkabılarımın,Bana cesaret veren büyüsündeyim.Kollarına aldığın, tül bebeğim ben,Dudaklarında gül yaprağı,Kalbi ellerinde kalmış, kül bebeğim ben..Sıkıca içine bastırdığın duyguların ani çıkışlarıyım.Önce derinden bir iç çek sevgilim, son ayrıldığımız yerde,bu yüzden, yok edercesine öpüşlerim.Sana el sallarken ben,Aslında gittiğim her yerden yine sana kaçışlarım,Telefonum her çaldığında, sana açışlarım..Bir aşk var ki tarif edemediğim,Bir kadının nefretiyle savrulan evliliğinin gölgesindeyim.Beni seven adamın, her gül buketindegöz kapatışlarım..Bir aşk var ki sevgilim,Sana sakladığım, kendimde değilim.Öyle bir aşk ki,Piyanoyla olmadıAkordiyonla anlatayım..Bu yüzden, direk direk bakışlarım,Kesik kesik adım atışlarım,Bilinçsiz savruluşların,Nota unutuşlarıyım.Konmayı beceremeyen,Kelebek uçuşlarım,Bu yüzden ömrüm bitmeden yok oluşlarım.Bir ceylan sıçramasında uyanışlarım,Senle sarhoş hıçkırışlarım.Bir aşk var ki sevgilim içimde,Her patlayan şampanyanın kapağındayım.Şerefine çalınan tek bir Cumparsita yım..Verdiğim nefesi, içine çek sevgilim,Orası benim ebedi yerim.