İçilecek arkadaş(lar) vardı eskiden, muhabbet olurdu akşamın bir saati 2 araba sakarya senin sıkılınca kalkalım sokaklar bizim içerdik içerdik ne muhabbetler ne dobralıklar aman ne eğlenceliydi, severdim, severdik.Para giderdi inceden, zaten sarhoşluğumuz ondandı belkide :)O kafayla Eski sevgilisin hatırlayanlar, zengin olanlar, araba alıp tatile gidenler,okulu bitirenler :))Taşkınlıkta yapmazdık, efendi gibi güzel güzel içerdik.İçmeyen yoktu, az içenler vardı; 1-2 tane de olsa içerdi. Herşey bir gün 1 arkadaşın içmemesiyle başladı diğerleri ona ayak uydururdu, İçen en son 2 kişi kaldık bi zevki kalmadı.. şu an yine görüşüyoruz ama içmiyoruz. İçtikten sonra yaptığımız muhabbettin tadı içmeden yaptığımız muhabettin tadını bulmuyor.bira alıp sokakta içmek 5 dakika,sakarya caddesi 15 dakika,arkadaşlarla muhabbet paha biçilemezdi yani 🙂

Bir sanattı içmek bize göre,bizde bu sanatı güzel icra ediyorduk yine bize göre…Bitti.. Sevgililerin ayrılması gibi bitti… Arasıra içerim kendim yanlız , tek o günleri anarak, bu büyünün hiç bozulmadığını sanarak…Şu an belki Miami sahillerindeyim, belki belki de sanmamı sağlayan şeyi içmekteyim….Ahh içilecek arkadaşlar,Bu yazı bu kadar zayıf olmamalıydı ya da ben bu kadar saçma şeye içerlememeliydim,Neyse.. Olsun Gözüm..