****Uçsuz bucaksız bir okyanus ve ortasında ben. Dağ gibi dalgalar dövüyor bedenimi… Tam ortasında bir başıma çırpınıyorum.Bir el,uzanacak bir ele öyle muhtacım ki… Bize hayatı böyle anlatmadılar ama en zor yerinden sordular. Cevapsız kaldık… Ye’se düşmedim asla ama bu labirent, dolaştıkça başımı döndürüyor. ”Bir ben miyim ortada öylece duran?” diyorum ama biliyorum. Kendi dünyamda ben ve başka dünyalarda, başkaları… Çırpındıkça çırpınıyoruz kendi sahil-i selametimizin hayaliyle.

*************************************Dön diye haykırmak istiyorum ama kime? Kim dönmeli,kim gitti ki ya da kim vardı aslında? Giden dönmez derler;gitmişse zaten dönmesin. Karmakarışık dünya, herc-ü merc olmuş zihin. Yönümü kaybettim.Gözlerimiz kapalı aldılar bizi içeri, çıkışı bulamıyorum…Artık farkındalığın bile farkında değilim.Ben kimim? Neredeyim? Zihnim soru sormaktan yoruldu,gözlerim kapandı… Tek gerçek hareket; nefes… Ciğerlerim bir doluyor, bir boşalıyor.Okyanusun ortasındayım;zifiri karanlık ve fırtına…****