aşk.

“ben ne zaman istersem aşk o zaman biter.” diyen kadın nasıl bir kadındır. bunu duyunca altüst oldum. kafam karıştı. anlamadım.

aşık olamayan sadece erkekleri kullanan kadın olabilir mi?(vice versa) hiç aşık olmamış. aşık olsaydı böyle bişey söyleyemezdi değil mi?

“insan kendisiyle ilgili herşey kendi elindedir.”, yani insan istediği anda aşkını bitirebilir mi?

catullus’un bi şiiri.



zavallı catullus, bırak artık budalalığı

sevme seni sevmeyeni

güzeldi günlerin elinden tuttuğu zaman sevgilinin

hiç kimsenin sevmediği kadar sevdiğin

ne oyunlar ne lâtifeler vardı onda

senin istediğin, istemem demediği kızın da

fakat ey iradesiz o istemiyor sen de isteme

kaçanı kovalama zavallı olma

katlan, dayan, boyun eğme

güle güle sevgilim

sağlam catullus’un iradesi istemiyor kendisini istemiyeni

salome’de nietzsche’nin aşkını anlamamış.

teknoloji bu kadar geliştiği halde hala aşka (umutsuz) bir panzehir, panixir bulunamadı. bu da garip bi durum. nerdeyse aidse bile bişey buldular.

“seni ne zaman görsem sesim kesiliyor, dilim tutuluyor, ince bir alev tüm gövdemi dolaşıyor…”

çoğu insan yanlız kalmaktan korkuyor. neden. çünkü çok az tanıdıkları kendileriyle yanlız kaldıklarında ne yapacaklarını bilmiyorlar. “kendini bil.”, sokrates. kimsenin kendini bilmediği bir dünyada ne gerçek aşk yaşanabilir ne de huzur bulunabilir.

umutsuzum.”umut(ümid etmek) sadece eziyetin(işkencenin) süresini arttırır.” nietzsche.

çok seviyorum onu.