Önceleri kimseydin, biri olmaya aday yazdı kader seni. Gittikce tanıdık gelir oldu yüzün, sonunda tanıştık… Tam da zamanıydı o sıra, tam da üstüne basmıştık yalnızlıklarımızın. Çok şey oldun zamanla, çok sıcak, çok içten, çok ,çok, çok.. Tüm boşlukları sen doldurdun sanki. Meğer acıyı tuzla bastırmaya niyetlenince, kendinden bile saklıyormuş insan…Önceleri kimseydin,aslında tıpkı şu an olduğun şeydin. Alnıma kendi ellerimle süsleyerek yazdığım adının hükmü yokmuş meğer kimselerin gönlünde. Seninle kendimi aldatmaktan vazgeçeli anladım, aşkmış o kahramanlar yaratan.
