oturmuş kütüphanesinde derin mevzulara dalan bir insan bilirim.kitaplar arasında kaybolmak isteyen ve yıllar sonra bir sayfa arasından çıkmak isteyen.bnun sebebini kendince memleketin refahı için evet memleket.orhan velinin mısraları.her türkiyeli diyebilmeli bunu hiç çekinmeden ve sonunda bir menfaat beklemeden.sonra refah gelir.sadece şimdidki zamana değil gelecek zamanada.gelecek:torunlarımı bekleyen şekilden şekile girebilen bir jole.ona şekil vereceklerde onlar.yani her kişi mevcut potansiyeli ile meydana getirebildiği değişiklik.temennim bunun iyi yönde olması.refah ise bununla beraber geliyor.tıpki gölgenin insanı takip ettiği gibi.şimdiki zamanda refah,buna mutluluk diyelim.şimdiki halde cahillik ve yoksulluk içinde mutlluluk.nasılmı mevcut durumdan haz duymak kabul etmek .aslında bu durumu insanlık adına çalışmayıpda tamamen kendi zatını tatmin etmek olarak düşünürsek ne kadar acı bir durum.bu acılık kendine değilde ondan sonraki nesillere sirayet ediyor.işte halimiz.bireysel değil kitlesel düşünün lütfen.içimden birses bozma moralini diyor.bak sen rahatsın boş versene yaa.ama benden öncekilerde böyle dememişmiydi.işte bu ahvalin sebebi onlar değilmi?
