Hergün Türkiyemden mağdur, ezilmiş ve yok edilen kadın manzaraları görmek canımı acıtıyor… Utanıyorum kendimden , milletimden ve geçmişimden… Bitsin bu vahşilik , yok olsun insanlık dışı ataerkil cinayetler diyorum…Kendisini terk eden eşini çocuklarının gözü önünde namus meselesi bahanesiyle lime lime ederek öldüren caniden mi bahsetsem… Adana ‘ da erkek arkadaşı tarafından boğazı kesilen ve 28 yerinden bıçaklanan , hayatının baharında aramızdan ayrılan gencecik bir yüreği mi anlatsam…

Diyarbakır ‘ deki Kayapınar ilçesindeki bir tarlada vücudunun büyük bir bölümü toprağa gömülü halde bulunan 15 yaşındaki hayatının ilk baharını bile görememiş zavallıyı mı ansam , bilemiyorum… İzmir ‘ de eski sevgilisini bir gün önce dövdüğü için göz altına alınıp, bir gün sonra salıverilmesinin ardından onu kurşun manyağı yapan akıl hastasından mı bahsetsem acaba…Her köşe başı ayrı bir dram , ayrı acılı bir hikaye… Türkiyemin cefakar kadını ağlıyor kader denilen kör talihine… Hiçbiri gazetelerin 3. sayfa haberi olmayı , kısa bir süre sonra ise sanki hiçbirşey olmamış gibi unutulmayı hakketmiyor…

Onlar eşimiz , annemiz yada geleceği omuzlarında gururla taşıyacak kızlarımız… Böylesi ataerkil bir toplumda hayatta kalabilmeleri aslında erkeklik onurumuzun ayakta kalabilmesine bağlı… Nasıl mı ?? Hiçbirşey öneremeyecek durumda olsanız bile , bu güne kadar olageldiği şeklinden farklı bir yolu olduğunu kabul ederek…Mesela pozitif ayrımcılığa evet diyerek… Kimbilir, siyasi arenada kadınları kolayan kotalar koyarak belki de… Ama çözüm kesin… Şimdiye dek sürüp giden yoldan gitmeden, sessiz çığlıkları dindirerek devam etmek…