HAYALHer zaman hayal kuruyorumLakin resmine bakınca rüyada olduğumu anlıyorumDeryaya bıraktım şiirlerimiSana beni anlatsınlar diyeBen huzuru senden aldımYıllar geçti unutamadımHergün sevgim arttıArtık içime sığmadıYazdım güneşe isminiYazdım dağlara kaylaraYazıdım ismini şu yüreğimeBırakmaz bu bedende can durdukçaBen seni hep kendimde aradımLakin hep bana uzak kaldınSana hiç kavuşamadımSen beni bir mum gibi yaktınAhh aşka aşina olanlar anlar halimiMest ediyor gülüşün beniNeden sevmiyorsun bu mecnunuDivane derviş eyledin sen beniEyy sevgili kalemler kırıldıDefterimde kağıtlar yırtıldıEllerim kırılsın sani tam anlamıyla yazamadıZülfünden bir tel mendilimide saklıYaygibi kaşlarınla bir ok attın yüreğimeÖyle bir saplandı ki taa içineNe yazılır ne anlatılır görenler beni deli sanırBağım bahçem bozuldu içimde senin sesin yankılanırBen seni gördüğümde bir çocukdumBir un oldum yoğruldum piştimHaddinden fazla büyüdümKendi içime sığamadımEyy sevgili kim verirki benden fazla sana değerSenin güzelliğini dünyaya değerEy adressiz cennetimBen senin divanenimSöyle adressiz cennetimPusula ver yön gösterBu aşık seni bulmak için her yere giderÖmrü belki yetmez belki yeterVallahi çekmem cehennem azabınıKarşılamazımı dünyada çektiğim hicranıEy sevgili sensiz her yer gurbet banaBir canım kaldı oda feda sanaSeni sevdim varsınlar desinler deliSeni gördüğüm günden beri aklım yerine hiç gelmediDermanım kalmadı çok yoruldumSenin kalbine giden yolu bulamadımBeni anlamaktan aciz misin?Baksana perişan oldumDaha niye inat ederisinSevgin olmadan ben öldümKendimi şiire vurdum aşkından şair oldumKendimi pir sultan dergahında buldumAnlatır seni şiirimin beyitleriSana haber saldım peyikleriSusuzum su ver gel şu yanan ciğerimeKerbela dır Damla seniz lik yüreğimeRamak kaldı ölmemeEy sevgili senin kalbinin babı neredeYazar Ömer Ediz
