Yüreğim bir toprak gibi sankiSen ayrılık tohumları serpiştirdinİçime deli fırtınalarGözlerime kara bulutlar yerleştirdinŞimdi yüreğimde koca bir ormanGözlerimde yağan yağmurlar varBen zaten sırılsıklamdım aşkındanBeni ağlatmanın ne gereği varYanaklarım ıslanıyor resimlere bakarkenGeçmişe dönüyorum şarkımızı dinlerkenSanki hala benimleymişsin gibi “SANKİ”Ama gittiğin “ÖLÜM” kadar gerçekKal diyemedim sana dur diyemedimSöyleyemedim diye gitmen mi gerekirdiOysa bilmiyormuydun seni ne çok sevdiğimi”Sensiz yaşayamam” diyen benmiydimNeden gittin ki zatenMerak bile etmemişsindir belkiHiç dönüp ardına bakmadın çünküSon bir bakışı çok mu gördünOysa ben senin uğruna ölürdümGidebildiğin kadar git şimdiAnladım ki bitmiş sevgiBelki de budur hayırlı olanAma ben inanmıyorum bunaİnanmıyorum çünkü “SEVİYORUM”Şimdi gidiyorsun ama sende sevmiştinAramızdaki tek doğruluk buyduGide bildiğin kadar git şimdiNe o sahil kenarı olacak aklındaNe yağmurda ıslandığımız günlerNe de senin için yazdığım şiirlerSilinecek hepsi hafızandanBilmiyorum belki yıllar sonraBelkide şu an giderken düşünüyorsundurEzdiğin yaprakların hışırtılarıylaBilinmez fakat bir gün anacaksınVe o gün haline acıyacaksınGidebildiğin kadar git şimdiArdında ne seven bir ben olacakNe de üzüldüğünde sana sarılan biriBu yolu sen seçtin ve şimdi yoldasaınGittiğin noktayaBenle konuşurken durduğun yereKalbimin tam ortasınaYalnış istikamet lehvası çaktımSildim attım kalbimden adınıMutluydum ama şimdi mutsuzumGittin diye değil…ADAM GİBİ SEVMEDİN DİYE…
