İçeride,bir yerlerimde kalmış,toz halindeki tüm güzel,hafif,saf,su gibi şeyler,hisler,düşünce ve yorumlar,gözyaşları,insana dair masum kalmış her ne varsa hafifçe yüzümü yalayan rüzgarla,uçmaya dünden meyilli olarak savrulup bir yerlere gidiyorlar,yer değiştirip iyi hisler sirkülasyonu yaratıyorlar.O kadar iyiyim ki.. Rüzgar o kadar iyi ki… Sonsuz maviyi kucaklayan bir pencerenin bembeyaz perdelerinin,kanatlarını çıkarıp özgürlüğe savrulması gibi, bugün hislerim de tertemiz kokularıyla dışarıyla kucaklaşmakta…Dalgalanan ve narin,asil hareketlerle bir güzelliği selamlamakta.Onları her zaman bulamayan bir güzelliği.Ve teşekkür etmekte can bulan her kanat ve his için…Ben bugünün güzelliğini ve şiirselliğini nasıl oldu da yattığım yerden hisedebildim gözlerimi açar açmaz? Allah’ım! Bugün bana kutsal olduğumu mu benimsetmek istedin?Gözlerimi açar açmaz hatırımda tutamayıp içinde sadece “..akan suyun sesini duyduğunda..” kısmını hatırladığım bir şiiri mırıldanıp uyanışımla, her zamanki rutinim olan balkona çıkmamla aldığım o müthiş kokunun birleşimi,hayır,kesinlikle tesadüf olamaz.Ben bugün,bugünün nasıl olacağını bilerek uyandım.Günün sıradışı rüzgarının bir yerlerden getirdiği kokuları taa yatağımda duyumsayarak,derinlerimde hissederek,bugünü farklı kılarak uyandım…Ardından gözyaşlarımı göstererek,kendilerine bir sebep atfetmeyerek…Sonrasında adını koyup,unuttuğum bir şeyi hatırlayarak…Ona şarkılar söyleyerek,her kelimesine böylesine anlam yükleyerek,yaşıyormuş gibi,buradaymış gibi,oradaymışım gibi..Bugüne dek olanlardan,süreçten,yaptıklarımdan ve amaçlarımdan her türlü faniliği ve anlamsızlığı silerek,neyi nerden nasıl yaptığımı unutarak tek bir şeye odaklandım.! Birşeyler hatırladım…Hafif bir elemle.Başka bir şey sokmadım araya,şarkılar söyledim,ağladım…Bir bisikletle güzel bir yokuştan iniyor gibiyim bugün sanki..Saçlarım önden vuran rüzgarla arkada,uçlarında beyaz kurdeleler,ve bembeyaz elbisem..Ellerim frenden çok uzakta ve hatta ve hatta açık iki yanda.. Ayaklarım hareketsiz pedallarda…Yokuşun güzelliğini tadarak,güç gösterisini durdurmakta..Bisiklete biniyor gibiyim bugün,hiç inmeyecekmiş gibi…Ne bir şarkı var kulağımda,ne de ben şarkı yapıyorum kulağıma..Çiçek böcek ve kuşlardan ibaretim,kulağımın en derin katmanına binlercesini sokuşturup deliğini tıkıyorum.Onları zor günlerime saklıyorum. İnsandan başka canlı gördüğüm zaman,çok mutlu oluyorum.Sonrasında da,dedeciğimi anıp tüm bilinmezliklerin en güzeline doğru sonu gelmez bir yolculuğa çıkıyor,onu oracıkta yaşadığımdan çok daha fazla yaşıyorum!Esas şimdimi geçmişime taşıYORum..