Gülemeyeceğim, kusura bakma! Bugün de yine o günlerden biri çünkü. Gözlerimi kapayıp güzel rüyalara dalmak yetmiyor ne yazık ki yeni bir günü başlatmaya. Herşey aynı kalıyor yine. Dönüşü olmayan yollara girilmiş bir kere çünkü. İnsanlar yapmışlar çoktan seçimlerini.Yani anlayacağın, birilerinin seçimleri yüzünden bu halde yüzüm… Seninle bir ilgisi yok. Sana böyle kapkara bulutlarla yüklü gelmeyi hiç istememiştim. Aksine tek isteğim; bir parça güneşti… Gülüşünde ısınmak için gelmiştim ben buraya… Bulutlarımdan birer birer arınmak için…Ama öylesine karanlığım ki bu sefer, sen bile sızamıyorsun içeri. Tek bir noktam bile geçit vermiyor gülüşüne.Sen yine de gülüyorsun ısrarla. O kadar eminsin ki kendinden… Daha çok da benden, üzerimdeki gücünden… Ama eğer bilseydin gerçeği, bu kadar çok güvenmezdin kendine. Üstesinden gelemeyeceğin çok başka şeyler var çünkü. Sana yabancı olan… Seçimlerim dışında benden bir parça olan şeyler…Sen sadece burada, karşında oturan kızdan ibaret mi sanıyorsun yoksa beni?! Buradan kalkınca hep o kız olarak mı devam ediyorum sence? Yürüyorum, eve gidiyorum, konuşuyorum. Hep bu masadaki kız olarak… Öyle mi?!Ama unutuyorsun. Başkaları da var. Başka yaşamlar ve seçimler… Başka sözcükler… Bu masadan kalktığımda, yanından ayrılıp sen olmadan yürümeye başladığımda, her adımda bir parça daha uzaklaşacağım masadaki o kızdan. Senden uzaklaştığım oranda uzaklaşacağım O’ndan da. Diğerlerine yaklaşacağım.Şimdi sen, diğer buluşmalarımızdaki gibi, eninde

sonunda gülümseyeceğimi düşünüyorsun, değil mi? Aslında haklısın da böyle düşünmekte. Hep öyle olmadı mı zaten şimdiye dek? Sonunda hep yenik düşmedim mi gülüşüne?Ama bu kez öyle olmayacak maalesef! Farklı birşeyler var çünkü. Hani seçimlerden söz etmiştim ya sana… Dönüşü olmayan yollardan… İşte dün gece onlarla ilgili yeni birşey öğrendim.Ben o yollarda kendimin de yer alacağını düşünmüştüm şimdiye dek. “Bu kadarı da olmaz herhalde!” demiştim. “Tamam, bencilce davranıyorlar. Ben yokmuşum, hiç olmamışım gibi yeni baştan başlıyorlar herşeye. ‘Ben sıkıldım!’ diyorlar. Vazgeçiyorlar birbirlerinden. Ama benden de vazgeçemezler ya! Bu kadarını da yapamazlar.”Ama yaptılar! Bunu dün gece öğrendim. Benden de vazgeçtiler onlar. Başkalarını seçtiler.Bir kadından söz ediyordu annem. O’nunla ilgili kötü tabirler kullanarak daha da çirkinleştiriyordu gerçeği. “Baban O’na gitti!” diyordu. “Terk etti bizi.” Aylardır susturduğu içini, avaz avaz döküyordu ortalığa. Beni incitmemek için, şimdiye kadar büyük bir sabırla orada tuttuğu şeyleri, zerre kadar saklama gereği duymuyordu artık. O da vazgeçmişti benden çünkü. Kendini seçmişti.İşte böyle sevgilim… Anladın mı şimdi?! Neden öyle suçlar gibi baktığımı gözlerine… Bir kez olsun neden gülmediğimi… Çünkü sen de vazgeçeceksin bir gün benden, biliyorum. Sen de terk edip gideceksin.Dün öğrendim bunu ben: Çünkü kimse vazgeçilmez değil!