Bir kedim bile var ve hayatın hiç bir zaman tamamlanmayacağını artık anladım..Eve geldiğinde kimsesi olmayanların ya da bol öpücükle karşılananların da üzüldükleri birşeyler var di mi? Di mi?
Kedimsiz ben napıyordum?
Bir kedim bile var ve hayatın hiç bir zaman tamamlanmayacağını artık anladım..Eve geldiğinde kimsesi olmayanların ya da bol öpücükle karşılananların da üzüldükleri birşeyler var di mi? Di mi?
Kedimsiz ben napıyordum?
yorumlar
her eve girdiğimde eski günleri hatırlayıp bir ses, bir soluk arıyorum, sonra hayal kırıklığı. hayat her zaman çok acımasız. . .
ben şayet kedi yawru diilse
potasyum’a katılıyorum. uzaktan severim o da. kediler beni öldürmeye çalışmışlardı zaten. ama çok sevdiğim bir sözü tekrar hatırlatayım: polis köpekleri vardır ama polis kedileri yoktur. köpekler iyidir ama.
gecen kış havanın donukluğu ve ruhsuzluğu yetmiyormuş gibi akşam yorguncana anahtarı kilite sokup çevirdigimde acılan mavi kapımın ardındakı donuk yalnızlığın getirdiği kirpik ıslaklığı geldi aklıma. sağa dönersin olmaz! sola dönersin sağı özlersin! sırtustu ise rezalettir. Sonra kedi geldi eve bidicik. isminin cacık olması kanaatine vardım. artık yalnızca ikimizin hayatı için çalışmaya başladım. ehueheh çok komık dimi?yalnızlık bööle bişeydi işte…
aynı durumdaydım.sonra benimki geldi. simdi her planımı onu da düşünerek yapıyorum..geç kalsam sıkılır mı filan gibi..görmemişin oğlu olmuş,tutmuş …nü koparmış misali sürekli oğlumu övüp duruyorum. yalnız oturmaktan şikayetçi değildim,ama o geldi geleli eve daha bir neşe ile dönüyorum..tüyüydü,tırmığıydı herşeye alışıyor insan,batmıyor.oysa biliyorum ki evi biriyle paylaşsam iki gün sonra lavaboya döktüğü kıllar aramıza açacak..