Öyle böyle değil, resmen karnım ağrıyor.. Ben bu işleri bırakmıştım aslında.İlkokulum diyince aklıma ya burnunu karıştıran sınıf arkadaşları ya da cırcır olduğum günler geliyor.Ölümdü yahu, okulda dayanamayıp hocadan eve gitmek için izin isterdim. Bacaklarımı kasarak teyzemin evine koşardım. (Okul onun evine daha yakındı.)Birkeresinde zil çalışmyıyordu, delicesine “teyze” diye bağırdım.. Açmadı.. Eve koştum, delicesine tabii..İlkokuldan sonra geçti böylesi. Şimdi karın ağrıları heycandan oluyor, aşıkken.. Farkettim de bir kere aşık olabildikten sonra aşk (aşık olunan kişiyle ilgili herşey) dışında hiçbirşey heyanlandırmıyor beni..O ararsa kalbim gümbürdüyor, ama ne gümbürdemek..Ne güzelmiş eskiden, artık heycanlanamıyorum..Aşk hayatın her anında işte, b.k tan bahsederken bile dönü dolaşıp aşka geliveriyoruz..
