Gelmiş geçmiş en iyi yönetmen‘ kavramı, sinema sanatına gönül veren insanların yolundan gittiği ‘ölümsüz’ kişilere yapıştırılan bir sıfat. Stanley Kubrick, Alfred Hitchcock, Federico Fellini, Frank Capra, Martin Scorsese gibi efsaneleşmiş sinema sanatçılarını baş sayfasında barındıran bu etiket, Ingmar Bergman’ın görüş açısına da büyük bir yer ayırdı.

Ingmar Bergman, 1918 Temmuz2007 Temmuz aylarına, milyonları etkileyen bir yaşam ve yaşamının doğal akışıyla; dev bir filmografiyi sığdırmış İsveç asıllı yönetmen.

1946 yılında 90 dakikalık “Kris” adlı sinema filmiyle sahip olduğu ‘yönetmen koltuğu’na, 2003 yılında TV filmi “Saraband” ile son defa oturmuş oldu.2007 Temmuz’unda hayatını kaybeden Bergman’ın son sinema filmi “Fanny Och Alexander” olmuştu.

TV filmleri, tiyatro oyunları, belgesel ve çeşitli kısa film projeleriyle 2003’e kadar sinema kariyerine devam eden Bergman, “Fanny Och Alexander“dan sonra hiç sinema filmi çekmedi.
Kalabalık bir ailenin noel hazırlığıyla başlayan film, ailede ‘kuzen’, ‘yeğen’, ‘kardeş’, ‘torun’, ‘oğul ve kız’ sıfatlarına sahip Fanny ve erkek kardeşi Alexander’ın açısına gelince Bergman’ın ‘kendi çocukluğu’nu andırıyor.
Hayalgücüne sınır koymayan Alexander, tiyatro sahibi babası ölünce, kardeşi Fanny ile ‘babasızlığa’ alışmaya çalışır.Kurduğu hayalleri ‘gerçekmiş’ gibi yaşayan Alenxander, başta annesi olmak üzere, kendisine yakın olan herkesde altında heyecan yatan ‘kafa karışıklığı’yla birlikte, ‘korku’ya neden olmaktadır.Dul kalan genç annesi, psikopozla evlenince Alexander, ‘yeni evi’nin kasvetine ve hiç tanımadığı insanların kurallarına göre yaşamaya alışmaya çalışacaktır.

Alexander’ın sessiz ve olgun tavırları herhangi bir ‘başkaldırı’yı imkansız kılsa da, kardeşi Fanny, O’nun aksine kendisine dayatılan şeylere isyan etmekte çekinmeyecektir.Alexander’ın sakin duruşunu tetikleyen ‘üvey baba‘ faktörü, çok geç olmadan genç anneyi de rahatsız eder.
Sanat düşmanı din adamı‘, eski karısı ve üvey çocukları hakkında Alexander’ın fantezilerini duyunca çocuğa kendi yöntemleriyle ders vermeye çalışır.
Din adamının son demi, Alexander’a psikolojik baskıyla eziyet etmesiyle taşma noktasına gelir.Sınırsız hayalgücü ve babasının hayaletiyle Bergman’ın çocukluğuna yakın duran “Fanny Och Alexander“, ‘bir Ingmar Bergman filmi‘ olmasının dışında ‘son Ingmar Bergman filmi‘.