Bunun güzel bir ruhu var
Bunun güzel bir ruhu var
Ruhsuz
Ruhsuz

Ben oldum olası evlerin bir ruhu olduğuna inanmışımdır. Bazı evler de kimi insanlar gibi ruhsuzdur. Ortaokul ve lise yıllarımda tek katlı Bahçeli ve çok eski olan evleri, inceler, bu evde çok yaşanmışlıklar var diyerek ruhu olduğuna inanır uzun uzadıya incelerdim. Apatman ve gökdelenlerin ise hiç ruhu olmadığına inanırdımÜniversite yıllarımda ise İstanbul’a her gittiğimde ara sokaklara girer o eski İstanbul evlerini gezer içinde oturan kişileri görmeyi çalışarak acaba içinde oturan kişilerle evin ruhu birbirine uyuyor mu diye görmeye çalışırdımDuyduğum bir rivayete göre bazı evlerle kişilerin ruhları uyum sağlayamaz,o evde de huzur ve ferahlık olmazmış..Rivayet diyorum ama buna bende açıkçası inanmaya başladım Daha önceki evim küçük ve salaşken taşıyamayacağım kadar da sıkıntım varken evimde huzur dolu idimSu anki evim ise oldukça büyük ve güzel olmasına rağmen evime girmeyi canım istemiyor. Resim yapıyordum yarım kaldı, elişi yapamıyorum evimi derleyip toplamayı bile canım istemiyor. Depresyonda olmadığımı biliyorum dışarıda ve iş yerimde gayet hareketli ve çalışmaktan zevk alıyorum. Eve girdiğim an ya uyuyorum yâda miskin miskin oturuyorumArkadaşlarım bile bu eve oturduktan sonra en az on yaş çöktün diyor.Evimi alırken o kadar acele aldım ki bu evin ruhsuz olduğunu anlayamadım. Bazı araştırmalarıma göre ise bu evde daha önce hiç güzel yaşanmışlıklar yok.Açıkçası benim ruhum bu evle uyuşmadı. Şimdi elimden çıkarmaya çalışıyorum. Ruhumun uyuştuğu bir evi almak için.VALLAHİ BEN DELİ FALAN DEGİLİM HA.