insanlarin gercek hayatta olamadiklari herseyi sanal ortamlarda vucuda getirme cabasi nedir ya? simdi olay su ki; bu sanal alter-ego uzantilari mi cok aciz durumda yoksa benim gibi dusunenler mi psikopat?acikcasi gercek hayatta kendimi olmak istedigim gibi gostermekte hicbir zaman zorlanmadim. bu kimilerine gore “pazarlama kabiliyeti”dir, kimilerine gore de “oldugun gibi gorun, gorun gibi ol”.. ki mevzubahis konu bu degildir zaten. asil mesele insan aklinin oyun hamuru yapisi tasidigidir. daha aciklayici olmak gerekirse; kisi ancak karsisindakinin aklinda sekillendigi kadardir, ne daha fazla ne daha az. bu sekillendirme hadisesini de bazi istisnalar disinda yine kisinin kendi davranislari, dusunceleri, yansittiklari gerceklestirir buyuk oranla. durum boyle iken, sizi henuz yeni tanimaya baslamis olan insanlar korunaksizdir cogunlukla soyleyeceklerinizin yalan payi karsisinda. iste buyrun, size mukemmel bir oyun hamuru. bundan sonra ne kadar durust davranacaginiz tamamen sizin elinizdedir, ister surreal bir ikinci kisilik yaratip bunu surdurun interaksiyon suresi izin verdigince, isterseniz dumduz en dogal halinizi gosterin karsinizdakine.konuyu giriste ettigim fergana baglarsam; gercek hayatta yapmasi bu kadar kolay olan bir ikinci kisiligi vucuda getirme eylemini neden insanlar ozellikle ve ozellikle sanal dunyadan gerceklestirme cabasinda? artik deviantart’a, eksi sozluge ve turevlerine, bilimum friend network site’lara, online journal’lara ve daha nicelerine baktikca resmen urperiyorum.. nedir bu alter-ego patlamasi? ortalik “bana bakin, haberiniz yok oluyorum, bana bakin diyoruuum” mesaji kaygisi tasiyan melankoli buhranlarindan ve sozum ona “asigim ben dunyalari yakarim ulan / omur boyu kadim dostum” prototipli sevgi sellerinden vicik vicik olmus. midem bulaniyor bulanmasina da, kendini asip orgazm olan insan hesabi bunlari takip etmeyi de birakmiyorum. ve benim gibi niceleri oldugunu da biliyorum. ancak nereye kadardir bunun sonu?simdi biri cikip da, “ne oldu kuzum, kucukken amcalarin insaatta cyber’ina mi ugradin?” diyecek olursa [ki olmamasini tercih etme hakkimi sakli tutuyorum] “ne munasebet, sozumun ozu sadece sudur ki, ben gercek hayatta alter-ego’larini vucuda getirerek senelerce insanlari parmaklarinda oynatmis kisiler tanidim ve inanin hic zor olmadi bunu yapmalari da. oyleyse neden sanal? madem cift kisilik patlamasi yasiyorsunuz, buyrun iste size 6 milyar insan, -hadi 6 milyarin 6’si olmasa da- iste size 5.9 milyar miktarinda bir oyun hamuru yigini. yogurun yogurabildiginizce, cenelere kuvvet..dipnot: bugunlerde [abd’de] vh1 kanalinda “celebreality” adi altinda yayinlanan bir reality showlar silsilesi pek moda. sloganlari da “all reality is not created equal”. simdi dusundum de yazinin basinda sordugum soruyu.. adamlar bu sloganla cevabimi veriyor gibi sanki..
– yoksa yaniliyor muyum cevat abi?- bimukabele benjamin’ciim, bimukabele, sen konus ben dinliyorum seni.________________________errör veriyorum mutemadiyen.
