“Bu sadece bir rüya” dedi aklım. “İçine düştüğün ve kendini alamadığın bir rüya. Sonu geldiğinde çok fazla üzülmek istemiyorsan eğer ayağa kalk. Kalbini sıkı tut, bakma gözlerine. Bakarsan, kendini kaybedersin.”Oysa ben “bu kez olacak” diyecek kadar emindim senden. Senden, gözlerinden, sevginden. Meğer benim umduğum değilmiş senin içindeki. Yine de gidemiyorum işte. Haklı, alamıyorum kendimi senden. Ne olursa olsun burada kal, burada kalayım istiyorum. Sen varken “var”, yokken “yok” olayım istiyorum. İstemek yetmiyormuş bazen. Bu kocaman gerçek tam karşımda duruyormuş varlığın ruhumda belirdiğinden beri. Belkide sen bu yüzden bu kadar güzelsin işte. İçimdeki “sulh” senin için direnmekteymiş. Ama senin pek de umrunda değil tabi. Işığını da alıp gideceksin buradan ve dönüp arkana bakmayacaksın bile.Bütün duygularım kurudu hayatımın anlamı. Sen “gitmek istiyorum ve bunu sana söylüyorum. Kimseden değil benden duy ve bana son kez sarıl” dediğinde, bu bencilliği kendine “hak” gördüğünde kurudu içim. Sevebileceğim bütün herşeyi ve her anı aldın elimden. İşlediğin bu cinayet yanına kar kalacak güzel adam çünkü, bu cinayetin bir cezası yok. Hiçbir yasada bu soyut ama ölümcül darbenin kalıbı yok.Şimdi; ellerim ıssız. Gözlerim ıslak. Bedenim donuk. İçim kuru. Aklım sağlam olduğuna lanet eden kan pıhtılaşmalarıyla mücadele içinde. Acilin en kanlı vakası olmak üzere kalbim. Hala gidişinin çıkardığı sessizlikte kulaklarım.Şimdi; sen, vicdanın rahatlığı, dürüstlüğünün gölgesi altında rahat rahat yol alıyorsun hayatının geri kalanına doğru. Benden sana kalan hiç iz yok, çünkü “sen bütün kalbinle” “doğruları” söyleyerek zehri akıttın içinden. Hayatın boyunca anlatacağın şahane bir ayrık hikayen var. Sonunu kendi kılıcınla sana göre “kansız” imzaladığın şahane bir hikaye. Bir gün bir yerlerde aklına gelip anlatığında yanındaki güzel hayranlıkla; tarafından böyle terk edilmeyeceğinden emin dinleyecek. Sen marur olacaksın. Benim seni iyi hatırladığımı, aramızada bir sorun omladığını, karşılassak günün birinde gülümseyebileceğimi söyleyeceksin bencilliğinin zirvesinde.Ben seni hep iyi hatırlayacağım doğru. İçimde zerre nefret olmayacak sana karşı. İstesem de beceremem çünkü. Herkes acizliğime acıyacak ama bu acizlik değil sevgilim. Bıraktığın yerde kaldım ben. Ne bir adım geri ne bir adım ileri. Son sarılışımda kaldım ben. Benciliğinin içinde kaldım. Gitmeden buradan, sana karşı başka hiçbir şey hissedemem. Sen yokken de devam eden bu aşka sahip çıkmaya sözüm var kendime, aklıma inat. Bu yüzden sadece bu yüzden öylece duruyorum.Işık olmayı düşledim çok kez…Yapılacaklara yön vermeyi…Sen giderken, ardından doğmayı yollara… düşledim…Eksiğim bu…ben sadece düşledim.
yorumlar
Harika bir anlatım… Yüreğine sağlık!
şahane…