şu dededen bahsetmiştim evvel vakit içinde.şimdi, o zamanki halet-i ruhiyemden çok daha farklıyım, dedikleri gibi alıştım. ancak bu dede hala burda. o yazıyı yazdığım ay ile şu an içinde bulunduğumuz ay arasında çoğunlukla apartmanımızın altında kaldı. arada bir kayboluyor, sonra yeniden buraya geliyordu. durum anlaşıldı tabi, akli dengesi yerinde değil, çocukları bunu istiyor ancak bu kaçıyor. çok kereler çocukları almaya yeltendi, bu gelmedi. çocukları da mahalleye tembih etti, yemek vermeyin, battaniye vermeyin gibisinden. tabi ki bu mümkün değildi. dede, takmış siteyi kafasına, başka hiçbir yere gitmiyor. hatta memlekete göndermişler, kaçmış gelmiş. hava, malumunuz çok soğuk. bu akşam yine çocukları geldi, bir saat ikna etmeye çabaladılar, sonunda başardılar. ancak adım gibi eminim yine kaçıp gelecek, tecrübe kazandık artık bu hususta. bakalım biz yaşlanınca nolcak demeden alamadım kendimi. eywallak.
