Mışlı dünler kıtasında yırtamadığım resimler var.
Gelir misin?Bu gece böyle bir şarkı çalmamalı. Onun yanımda olmasını, gözlerime bakmasını özleyebilirim. Mum ışıkları altında bu şarkıyı onunla dinlerken, ona sarılmayı özleyebilirim. Özlemek istemiyorum. Kapatın şarkıları.Romantizme son verin. İçim yeterince onu özlerse benim için zor olur bu duraklar. Belki son durak dediğim anlar vardır ya, asıl onlar yaşatır seni.Kapatın şarkıları. Eminim bu şarkılar bizi söylemiyor. ‘Ben’ kavramını eritmek anlamına gelen ‘biz’ artık beni ilgilendirmemeli değil mi? Bir dolmuş gitmiş, son durak denmiş.Başka bir durağa yürünmüş. Bütün romantik şarkılar yakılmak istenmiş ama cinayet olur iç tepisiyle elim uzanmamış. Mış.Mışlı dünler kıtasında yırtamadığım resimler var.Gelir misin?Yüzüm yok, arayamam. Kalbim hangi doğruyu söylüyor, söküyor ve yeniden yazıyor; ben buralardan ayrılalı anlamıyorum.Bazen kendinden dahi kaçmak isterken insan başka birinin ağır gelmesi öyle doğal ki… Kendimle kavga ediyorum, kendime tonla laf söylüyorum diye kendime küsüyor muyum?Yok, peki birbirimize onca lafı söyledik, söylüyoruz ve söyleyeceğiz diye neden kollarımda uyumana son vermen gereksin ki?Seni seviyorum. Bu laf hiç söylenmemiş gibi.Mışlı şarkılar söyleyip, unutmaya çalışmak istemiyorum. En incesini, en narinini bulduktan sonra, kimselere bulaşamaz bu inatçı kadın.Koşullanmayan sabahlar, gün görmemiş çiçekler kapımda bekliyor. Uzat ellerini, aşksız bir hayatımın nedeni olacaksın yoksa.Mışlı dünler kıtasında yırtamadığım resimler var.Gelir misin?