Püfür püfür esen yelin altında bir bahçe keyfi.. Dalından şimdi kopa rılmış tap taze mısırlar , domatesler ve biberler.. Çılı çırpı toplanarak yakılmış , gürül gürül tüten odun ateşi ve onun közleriyle demlenen semaverde keyf çayımız… İşte bir kaç akşamdır ailemizle birlikte yaptığımız Çamlıgeriz bahçe pikniklerimizin özeti…

Rüzgarın keyfimizi kıskanışından mıdır bilmem , o söylene söylene imalı ese dursun , incir ağaçlarının kah bu yana kah o yana sallanışları altında odun ateşinde közlediğimiz mısırları afiyetle indirdik midelerimize…

Günün tüm yorgunluklarını 7 aylık sevgili oğlum Rüzgar ile bahçemizde yaptığım yürüyüşlerle attıktan sonra , çeşmemizin başında oğlumla su oyunları oynadık.. Hayatından memnun gülümsemesine bakarak içim huzur doldu.. Közlenmiş odun ateşinde bu kadar mı lezzetli olur çayın tadı Allah aşkına…Her bir yudumunu gözlerimi kapata kapata içiyorum… O is kokusunun çaya verdiği gevrek lezzet damağımda , dünyalar tatlısı cennet parçası oğlum Rüzgar ‘ımın kollarımda bana tattırdığı babalık lezzeti bir yanda…

işte diyorum işte yaşadığının farkına varmak bundan başka bir şey olamaz… Siz siz olun benim yaşadığım o sonsuzluğa gözlerini dikmiş saf , katıksız ve ölümsüz mutluluğu nerede yakalarsanız kaçırmamaya çalışın sakın… Sevgi ve Saygılarımla… FIRAT ÖÇAL