2007 yılından beri bir göçebelik yapışmış yakama bir türlü bırakmıyor. İzmir-Adana-Bursa derken şimdide güzel yurdumun güzide kentlerinden birine haziran ayı itibariyle kapağı atmış bulunmaktayım. Hazirandan beri de yerleşme teraneleriyle başım fena dertteydi. Ev bulmak dert depozitosu ayrı dert, ilk ay kirası, su, elektrik doğalgaz faturalarının üzerine alınması gibi bir yığın angarya iş. Tüm olumsuzluklara rağmen hallettim herşeyi. Bu arada da bir aylık yaz tatilim başladı. eeee sıfırı yükettiğim için tatil planlarımın hepsi suya düştü. Fakat daha okadar da düşmedik diyerek bir haftalık İzmir turumuz oldu tabi. Sonra da tilkinin dönüp dolaşacağı yer kürkçü dükkanıdır misali atladık geldik babaocağına.İşe başlama tarihi belli 25 Ağustos, sayılı gün çabuk geçiyor denir ya evet aynen öyle çok çabuk geçti. Tarih belli oluca tabi dönüş için hemen otobüs biletinden bile ucuz olmaya başlayan uçak biletinden aldım bir tane. Aldım almasına da bu bana dert oldu aldığım günden sonra. -neden dediğinizi duya gibiyim.- efenim açıklayayım. 12-13 yıldır memleketinden kilometrelerce uzakta yaşan ve yaşı kemale ermek üzere olan biri olarak hiç uçağa binmedim, binemedim. çünkü yüksekten çok korkuyorum. Hatta öyle korkuyorum ki, 13.katta oturan abimin evinde bile bifena oluyorum, yegenlerim pencereye veya balkona yanaşmasına bile tahammül edmeyip basıyorum çığlığı, kendim zaten yanaşamıyorum da. Açıkçası resmen uçağa binmekten tırsıyorum. Bir çok fırsatı da ucunda uçak yolculuğu var diye teptiğimi bilirim. aman aman hemde ne fırsatlar.Sonunda korkuların üzerine gidilmeli psikolojisiyle uçak biletini edindim. Fakat gitme zamanı yaklaştıkça bende bir korku bir karın ağrısı bir kalp çarpıntısı derken bişeyleri bahane ederek gidişimi engellemenin tek çaresi olarak 15 günlük iş göremez raporu aldım. anlıyacağınız yine yapamadım, olmadı…Oysaki sadece bir saat dişimi sıksam olacaktı, bu sefer okadar çok yaklaşmıştım ki hedefe. Bayram tatiline inşallah…Hatta şuan dudağımda uçuk bile çıktı desem inanır mısınız?
yorumlar
*o*
Mucizemsin, ben uçağa binmiş biri olarak söyleyebilirim ki kesinlikle uçak hareket halindeyken uçtuğunu hissetmiyorsun. İnanılmaz bir hareketsizlik var tersine. Yüksekte olduğunu bile algılaman mümkün olmuyor. Çünkü pencereden baktığında bir haritaya bakmış gibi oluyorsun. Bir şehrin üzerinde uçuyor olduğuna dair en küçük bir belirti yok. Uçak korkun neden kaynaklanıyor, bilmiyorum. Ama uçma, yüksekte olma gibi bir nedenden kaynaklanıyorsa, bir kez uçakla seyahat etmen yeter bu fobiden kurtulman için. Çünkü ne uçtuğunu, ne de yüksekte olduğunu hissedebiliyorsun. Bu arada anlatım çok güzel olmuş. Ellerine sağlık.
Ben(de) tırsıyorum. Kontrol bende olmadığı için sanırsam. Ben kullanırsam uçağı o zaman olabilir.
Ha otobüs ha uçak…AYnı his
Ben hiç tırsmıyorum..Bilakis bulutların üzerinde yerde olduğumdan çok daha rahatım..Ve özgürlüğü daha çok hissediyorum..Korkulan, ölmek olmasın..Bir gün herkes ölecek nasılsa..Korkular yaşamımıza engel olmasın..
Ama otobüste şöfere sataşabiliyorum. Kafasına topkek atabiliyorum. Uçakta zor olur..
Korkularını burada anlatman ise süper..Samimiyetinden dolayı tebrik eder, üzerine planlı bir şekilde gitmeni tavsiye edrim..Sadece ilkokul eğitimi almış birilerinin kullandığı taksilere biniyoruz, pilotlar ise son derece eğitimli..
Yav şey vardır bide, böle yüksek bi yerde aşşa bakarsınız; yada balkon, pencere kenarına yaklaşırsınız. O an bacaklarınızdan başlayıp belinize kadar bi ürperme olur, sanki kontrolden çıkar vücut, dizler falan titremeye başlar. Ne süperdir o yahu. Korkasım geldi şindi…
Gidin Polonezköy de, uçuruma uçup geri gelen salıncağa binin..
Geri gelmese daha hoş olurdu..
beleş bu dediğin çok fena yaa.ben kalp krizi geçirebilirim o an. bahsetmey unutmuşum yazıda,hep aklıma Kemal Sunal’ın ölümü geliyor. Hani uçmaktan çok koruyormuş ama film için Trabzon uçağına biniyor ve orada kalp krizi geçirip ölüyor.şudurumda haklısın sanırım PBK ben ölmekten korkuyorum:)
Sana bir tavsiyem var..Bir erkek arkadaş edin, git uçağa otur, tam kalkacakken yapış dudaklarına..İnan hiçbirşey düşünmeyeceksin..
evet süper fikir, senin Tasuka hikayesindeki gibi olsun:)))beleş şarkı da cuk olmuş:)
Ben bu tavsiye beni bozar..
Ovv. Süper cümle kurmuşum yine..
Evet evet Tasuko..:))Sonra tek gözünü aç, baktın yukarıdasın, hemen ”hostes çağırma düğmesi” ne bas..Küçüklerinden bir şarap şişesi iste..Bir güzel iç..İnerken tekrar sarılmayı unutma..Bana teşekkür edeceksin..
uçağa hazır sevgili ile mi gitmeli yoksa, korkuyu fırsata çevirip orda sevgili mi edinilmeli. hazır küçük şişeyi de isteyeceksek:)
Önce kendin bulacaksın, denk gelmez çünkü..Önemli olan, uçak korkunu yenmek zaten, sevgili değil şu aşamada..Buna odaklan..
Bence icinde istek yoksa zorlama kendini ucaga binecegim diye. Insan ancak hem cok isteyip hem korktugu konularin uzerine giderse korkusunu yenebilir, sen istemedigine gore zorlama…
Korkular kardeş, ve birbirine dönüşebilir..Halledilmezlerse..Ben buna inanıyorum..
Korkuyorum eşkıya..
Pbk, dedigim gibi insan korktugu seyi cok yapmak istiyorsa, karsi konulmaz bir tutku varsa korkusunu yenebilir, basarabilir, ornegin motosiklet kullanmayi cok isteyen ama ayni zamanda korkan bir insan icindeki tiutkudan dolayi korkusunu yenebilir, basarabilir, ama mucizemin durumu oyle degil, ucaga binmek istemiyor, istemeye istemeye binmek zorunda hissediyor, rapor bile aldigina bakilirsa korkusunun buyuklugunu sen dusun. Allah korusun Kemal Sunal’in durumunu unutma!
Kendibilir, yalnız kendini kendi kıskacına aldığını unutmasın..
ben uçakta korktugumda hep hosteslere sığınırım,onlar beni şefkatle korurlar.sınırsız ikram olanağınada erişmiş olurum hem.cabin crew arkadaşlarımı burdan sevgiylen kucaklıyorum
Günlük yaşamı felç etmedikten sonra hiçbir korkunun çok da önemi yok bence. Bir insan gerekirse hayat boyunca uçağa binmeyebilir. Çok da bir şey kaybetmez. Ama yükseklik korkusu için durum daha farklı. Günlük yaşamı derinden etkileyen bir korku çünkü. Ama yenilmeyecek bir korku da değil… Çok daha zorlarını bile yenenler var: Agorafobi, sosyal fobi, panik atak gibi… Yükseklik korkusu bunların yanında hiçbir şey.
bu fobileri aldırmak mümkünmüş cerrahi müdahaleylen.
Suzia çok istiyorum ama, olmuyor. Bayram tatiline bir tanıdıkla binmeyi deneyeceğim bakalım. ne olacak.çünkü yollar artıık çok yoruyor beni düşünsene yaşadığım yer ile ailemin yaşadığı yer arası karayolu ile 13 saat. oysa uçakla 1 saat sürüyor.
Mesela havada şöle bişi olsa negzel olur dimi..
hayırrrrr…
Mucizemsin burada önemli olan uçaktan ,yükseklikten neden korkuyorsun?Düşüp öleceksin diye mi?
ben lisedeyken azeri arkadaşlarım vardı ve dolmuşa bindiğimizde “kaptan ağa, müsait bi yerde düşecem” derlerdi. şöfer abi de, “olm, koltuğa otur, kapıya yaklaşmazsan düşmezsin lan” diye cevap verirlerdi. halbuse bizimkisi inmeyi planlıyordu ama azeri lehçesinde. aklıma o geldi. bu ingiliz havayolu şirketi ingilizcenin azeri lehçesinde mi konuşuyordu. “sayın yolcular. az sonra buckingham havalimanına düşeceğiz. düşmeden son duanızı ediniz!”
keşke bir boeingim olsa
bu arada bir uyarı yapayım mucizemsin.olur da uçağa binersen afedersin wc ye girme.halka filmindeki kuyu gibi bir izlenim oluşturmuştu bende.bi daha da girmem zaten.meraktan girmiştim.
nedenini bilmiyorum, ama inan dizlerimin bağı çözülüyor, kalbin yerinden fırlayacak gibi çarpıyor, avuçlarım terliyor…sadece uçak değil ki, yüksek olan ve güvensiz olan herşey. örneğin Lunaparktaki o uçan ve yüksekte sallanan şeyler, asma köprüler, tahta merdivenden bile inerken çok fena oluyorum.
psikoloğa git tedavi ol kurtul.zor iş yoksa.yani korkulacak bir tarafı yok ama bilinçaltında ne yerleşmişse artık dürtüp duruyor demek ki.
freeshoplardaki uçuş hapları daha ucuz bir yontem.
Ben de Mucizemsin’e ciddi ciddi yorumda bulunuyor, fikirlerimi söylüyorum. Mucizemsin için ha ben, ha duvar. Zorla mı ya, hoşlanmıyor kız benden.
merdivenden inerken de faydalı olur mu o hap?
çok ezildim şimdi valla. Mavilikler o nasıl söz öyle yahu. öyle herkese cevap verir nitelikte yazmayayim dedim, zaten genel olarak korkulardan bahsediyorum. kem küm.şey. eger öyle olsuysa çok pardon.
Estağfurullah. Önemli değil. Sadece bir parça dışlanmış hissettim kendimi. Benim aşırı alıngan yapımdan kaynaklanan bir durum bu. Verdiğin karşılıkla, ne kadar yersiz düşündüğümü de anlatmış oldun zaten.
uçaktan ödüm patlar
neyseki benim gibiler de yok değil:)NOT: efenim itinayla uçak bileti alınır ve istikrarlı şekilde de iade veya hediye etme yolları aranır…
tam 20 dakikadır şu Milan Kundera’nın Kimlik kitabıyla ilgili yazıyı arıyorum. bi el atıversin bilen veya tutan arkadaş varsa.arama motoru da bulamadı. motor bozuk galiba.:)
Kimlik i..
teşekkürler…
mucizemsin insanın korkularını böyle açık ve şirin bi şekilde anlatması çok hoş.ama tamamen yersiz bir korku arkadaşlarında dediği gibi.eğer bu korkunun nedeni ölüm ise.biliyorsunki ölüm riski burada daha az.hiç hissetmiyorsun bile orda olduğunu hatta sıkılabilirsin bile neden 1 saattir duruyoruz diye:)ben sıkılıyorum şahsen.yamaç paraşütü yapanları düşün.çok zevkli:)
teşekkür edrim… uçağa binim bakalım da, hızımı alamayıp belki yamaç paraşütüde yaparım:)
tavsiye ederim:)
tavsiyeniz ancak listenin en sonuna yerleştirilebildi:)
evet .sen hele şu uçak mevzusunu hallette:)
mucizemsin benim de yükseklik korkum vardı. çok ciddi bir korku değilmiş demek ki çabucak yendim. yenmek için üst üste 5-6 kere gondola bindiğimi hatırlarım, restorasyondaki bir kalenin tepesine çıktığımı bilirim.eskiden evde merdivenin tepesine çıkamazdım. şimdi 12. katta oturuyorum ve gayet rahatım. uçak ile ilgili de sadece kalkarken içimde bir şeyler böyle hop ediyordu sanki. kimseye çaktırmıyordum. ama en son seferki uçuşta uçaktan mı desem pilot mu desem pilotun adrenalin bağımlısı olması mı desem bilemedim ama yüreğim farazi manada değil gerçek anlamda ağzıma geldi.
bi de uçmadan 1 buçuk saat önce havaalanında ol, uçak rötar yapsın, sonra bavulları bekle. bavulun biri kaybolsun falan… insan bazen otobüsü tercih edebiliyor.
get uleynnn uçmaktan korguulur mu brehh!