-Bir ömürdür içimde tırpanlanan, mısralanan; dizeler Bendeniz’in yakan sesinden ıssızlığıma bir kadeh şarap, bir söz ve hiç duymayacaklara bir şarkı oluyor. Kimseye değil, içime geliyor onun şarkısı…Yaşarken ölmek daha zordur, giden için gitmek daha kolaydır, burada devam etmektir zor olan; hele bir de sevmeye de çalışıyorsan; kendi belanı kendinin bulduğunun resmidir.-

Bir hayaldin öncesinde, adın kondu aşk dilinde, ben senin belki de imkânsızındım.Biri varsa aramızda, çığlıklarım yalnızlığa, bu ayrılık akşamında göz yaşıma boğuldu dünya… Sorma bana gücün yoksa, sorma bana sensizliği. Gelen aynı giden aynı bırak beni yalnızlığıma…
Hangi bahardan kalıntı bu yangın? Hangi dinmeyen sevdanın sızısı? Hangi iç yarası çözülmeyen? Olmaz mı, onulmaz mı yaralar? Gün olur geçmez mi, olur da? Gün yüzü denilen, yeşermez mi yeniden?Bulaşmak en belalı olanmış. Sırdan öteymiş. Özü canlandırır derken, ölmek ömür boyu mu sürer dedirtenmiş…