nefesle beslenen insanları okuyunca, geçenlerde discovery channel da izlediğim “kendi kendini mumyalayanlar” diye bir belgesel geldi aklıma.Japon amcamlar önce 1000 gün yoğun antremanlar arasında sadece fındık fıstık ve tohum yiyorlar. Akabinde 1000 gün meditasyon yapıp sadece çam ağacı kabuğu ve kökü yiyorlar. (bu halde nasıl yaşıyorlar pek anlam veremedim). Bütün bunlar vücutta en kolay çözünebilen kısım olan yağları büyük ölçüde yokediyor.1000 günün sonuna doğru rahip urushi ağacı özünden yapılan bir çay içmeye başlıyor. Bu özsuyu japon çanak ve eşyalarını boyamakta kullanılan oldukça zehirli ve allerjik bir madde. İçen kişide terleme, kusma ve idrara çıkma gibi etkiler yapıyor. Bu şekilde çürümenin bir diğer nedeni olan fazla su da vucüttan atılıyor. Bu çayın en önemli etkisi ise vücutlarında biriken zehir sayesinde öldükten sonra kurtçuklarca yenmelerini engellemesi.En sonunda büyük gün gelip çatınca, kendilerini canlı canlı bir deliğe gömdürüyorlar. Nefes alabilmeleri için mezardan dışarıya bir boru uzatılıyor. Yanlarına bir çan veriyorlar ve yaşadığı müddetçe çanı günde bir kez çalıyorlar. Artık çan çalmaz olduğunda boruyu çıkarıp mezarı kapatıyorlar.Bir süre sonra mezarları açıldığında bir kısmı çürümüş oluyor, bunları tekrar mezarlarına koyuyorlar. Bir kısmı ise mumyalaşmış olarak buda makamına erişiyor ve tapınılmaya başlanıyor.Neden sadece bir kısmının mumyalaştığı araştırıldığında ise ölmeden önce yudonu dağındaki kutsal sudan içtikleri anlaşılıyor.Yapılan araştırma bu suyun bir insanı öldürecek derece arsenik taşıdığını ortaya çıkarıyor. Arsenik vücuttan atılamayan bir zehir ve kişi öldükten sonra dahi bu zehir vücudda bulunuyor. Bu şekilde çürümenin en büyük etkeni olan bakterilerin de üremesi engellenmiş oluyor.Buyrun buradan. Linkte mumyaların resimlerine de ulaşabilirsiniz.