Hani bazen öyle yorgun hissedersiniz ya kendinizi, işte öyle bir hal var üzerimde.Yanmış bir geceden arda kalan külleri savurmak gibi ortalığa. Gündelik sıkıntıları; geçim sıkıntısını, terörü, ab’yi, şarkıları vs.leri kaldırdım şimdilik bir köşeye.”bireyim” gazlamalarını da köpük yaptım üfleyebildiğim kadar üflüyorum.Geriye bir ben kaldı.Bana yetmeyen, yetmeyecek kadar bir ben.ucuzdur insanın hayatı; ekmek kadar, su kadar.ucuzdur hayallerim ucuz olduğum kadar.Sanırım bunlar, önüne set çekilmiş bir takım düşüncelerin aralarından akla galabe çalan abuk sabuk kelimeleri.Neden herkes yabancı görünüyor gözüme bilmiyorum.İstemesemde kendimi önemsiyorum galiba.Yoksa benimde pek farkım olmaması lazım onlardan.En azından dünyanın başka bir yerinde belki hemen dibimde böyle düşünen düzinelerce insan olsa gerek.Bana mı öyle geliyor yoksa hakikaten öyle mi bilmiyorum.”Bir tuhaflık olmuşDünyanın hali”varsın bu da binlercesi gibi okyanusa atılan bir şişe olsun.düzine, okyanus vs. bu gavurca laflar nerden takıldı dilime.biri italyan öteki yunan..