Kadın düştüğü yerden bir hamlede kalktı..Eteklerindeki tozları hafifçe sirkeledi..Kısa, sarı saçlarını her zamanki gibi toplamıştı. En çok bu halini severdi..Kadın;-Yine geciktin.Adam;-Her defasında şu dakika hesabını yapma lütfen, topu topu bir dakika.Kadın;-Tamam, yapmayacağım artık ama bir dakika bile benim için çok kıymetli biliyorsun..Adam sıkıca sarıldı kadına, sanki hiç gitmeyecekmiş gibi. Deli gibi öptüler birbirlerini, özlemek susamak gibiydi..Onlar birbirlerinin gözlerine baktıklarında, hiçbir gerçeğin aşk kadar güçlü olamayacağını biliyorlardı..Kadın-Yine gideceksin değil mi ?Adam-Gideceğim, ama her kötü anında beni hatırlayacağına söz ver yine..Kadın-Bana böyle sımsıkı sarılmaktan hiç vazgeçme, her defasında, her gördüğünde, sanki yirmi yıldır tanımıyormuşsun gibi..Nihayet gözlerini aralamıştı kadın, çarpmanın etkisiyle anlık bir şok geçirmiş, trafik kazasını ufak tefek sıyrıklarla atlatmıştı..Gülümsedi.