Beynimizdeki ödül merkezimizi doyurmak için yapıyoruz her yaptığımızı. Amaç limbik sistemdeki bu merkezi gıdıklamak.İnsan kendi kimyasını ne ölçüde kontrol edebilir bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var ki az ya da çok kontrol edebilir. Kimyasal destekler almadan veya tatmin edici eylemler, olaylar, övgüler, kazanımlar,…vs olmadan, belki ufak çaplı bir kontrol sağlayabilir insan. Diplere doğru yelken açmışken, yüzeye dönüş için nöron taşıyıcılarını yönetebilir sanki isterse ve farkındaysa olan bitenin. Başlangıç olarak şu mantıkla yola çıkılabilir; ‘mavi kuş yoktur, o sadece bir algıdır’. Beklide bu ütopik bir hayaldir. Yemeden, içmeden, sevişmeden, boşalmadan, uyarıcı almadan, koklamadan, aşkına kavuşmadan, ödevini bitirmeden, çok para kazanmadan, pasta çörek yemeden tüm bu somut gerçekleri kullanmadan ve en önemlisi pembe hayallere dalmadan gıdıklayabilir/mi acaba.