akşam yemeği sofrasını toplarken ve reklamları göz ucuyla izlerken, elimde masayı sildiğim bez, parlaklıklarına dayanamayıp kanepeye oturuveriyorum, çok renkliler ve bir sonrakini merak etmemek imkansız…
hipnotize olmuş bir çocuk gibi göründüğümü o an farkedemiyorum. biri bitiyor diğeri başlıyor. gazete zırvaları, cep telefonu zırvaları, bankalar, haluk biginer’in sesi, “ondan alsam”lar, müzikli reklamlar, heidi ve köylü kızlar, çikolata, dizi fragmanları…böyle uzayıp gidiyor…bir ara yüzümü ekşittiğimi farkediyorum, ev arkadaşım o sırada kahkahalarla gülüyor. güldüğü bir reklam, ama o bunun farkında değil. yüzümü ekşittiğim şey bir reklam ve ben bunun farkındayım. gözümü, kulaklarımı , zihnimi kirlettiklerinin farkındayım.reklamcılık yapan, ekmeğini bundan kazananlara mı kızıyorum, izlemek zorundaymışım gibi gözlerimi ekrana mıhlamama mı, o kahkahaya mı, elimi nemlendiren sofra bezine mi, bir kaç reklama aldırış etmeden yapamayan beynime mi?neden iğreniyorum? neden açıklayamıyorum?ilerde bu emek işlerini izleyerek gülecek kuşaklar olacak mı?reklam bir sanat eseri mi?sanatsa ben neden bu sanatı sevemiyorum?ya da öyle değilse neden gülüp geçemiyorum?
yorumlar
Anthro cevap versin, bu soruya..
reklam çıkınca kapasak olmaz mı üzülene kadar
Versin ölese..Reklam üretilen mal ve hizmetin tüketiciye tanıtılması ve ikna edilmesini amaçlar ama günümüzde olmayan ihtiyaçları yaratmaya çalışan bir şekle büründüğü için mide bulandırıcı oluyor. Sadece mide bulandırmıyor, kriz de çıkarıyor. Bu tükettirme manyaklığı öyle bir hal alıyor ki, insanların olamayan (ve aslında uzun yıllar biriktirseler dahi olmayacak) paralarıyla dahi mal almak zorunda hissetmelerine neden oluyor, tüketiyorlar, tükeniyorlar dünyayı da işte krize sokuyorlar.Ben ihtiyaç olmadan tükettirmeyi yada tüketmeyi amaçlamadığım için bu tip reklamlarla hipnoz olmuş insanlara diyebileceğim bişi yok. Ama şu kitabı öneririm. Reklamın tekniklerini reklamcılar kadar tüketiciler de bilmeli. Yoksa boks ringinde boksör karşısına çıkmış ahmağa çevirirler adamı.
zaaplayınzı kardeşim. sevmiyorsanız.ama şuda bir gerçek bazı reklamlar gerçekden hoş oluyor ve seyredilmesi zevkli..reklamcılık güzel bir dal olduğunu düşünüyorum. vede gerekli.. reklam olmasa üretilen maldan nasıl haberimiz olacak?
armut piş ağzıma düş olmaz. uğraşacan.ya da gülme. sanat ya da değil. çok mu mühim ?niye böle gereksiz sorularla kafa yorar ki insan,?anlamam. örnek A.artık sormayacağım demiştim oysa.
reklamcıların istedikleri yegane şey, ürünlerini pazarlamak isteyenlerin amaçlarına bir şekilde ulaşmalarına aracı olmak ve hayatlarını bu şekilde kazanmaktır! ekmek parası! fakat sizi güldürsünler veyahut kızdırsınlar, sonuçta bir şekilde size ulaşmışlar demektir!