7’den 77’ye..Bu söz tam onu anlatıyor…Hepimiz onu ve güzel şarkılarını çok özlüyoruz. Onun şarkılarıyla büyümüş olduğum için çok şanslı olduğumu düşünüyorum. Onun en büyük hayranlarından biriydim ben de. Ama ne yazık ki Barış Abimiz aramızdan erken ayrıldı. Hayattayken görememiştim Barış Manço’yu ama cenazesine gitme şansım olmuştu. Ne kadar da kalabalıktı. Gençler gitarlarını almışlar onun şarkılarını çalıp söylüyorlardı. O kalabalıkta içeriye nasıl attım kendimi farkedemedim. Japon bir kadın görmüştüm orada. Tabutun üzerindeki Türk bayrağını öpüyordu. O zaman daha iyi anlamıştım Türkiye’yi ne kadar güzel temsil ettiğini.Şimdi de Barış Abi’mizin Moda’daki köşkü, müze ve gençlerin ücretsiz müzik eğitimi alabileceği bir müzik okulu oluyor… RUHUN ŞAD OLSUN BARIŞ ABİ!!