gidiyorum.bi kaç gün kaldi.. havaalaninin düsüncesi bile mideme kramplar sokuyor.. bavulun ağırlığı üstüme çökücek..annemin tüm duygularini gizleyen suratı,soguk son el sallamalari,ve ben görünürden kaybolur kaybolmaz gözlerini ıslatan yaşlarının varlıgını bilmek… ve sonra düşüncelerin özlemlerin ve bebeğimin üstüme sinen mis kokusunun aylarca sürecek hasretinin beynimde yarattıgı dayanilmaz curcuna.. gitmek istemiyorum…hem de hiç..