Seni seviyorum.Gözbebeklerine konmuş mavi kelebekleri ve kanatlarındaki parıltıyı. Ve saçların dalgalansın diye gelen ılık rüzgarın kollarındaki umutları.Dünü sen de gördüm, geleceği bilmesem ne çıkar. Ne çıkar bilmesem sensiz akşam üstlerinde köy evi damlarına dökülecek yağmur tanelerini. Beni bilmesem ne çıkar, biliyorken nefes gibi içime doldurduğum seni.Ellerini bırak bana. Kokunu ve sessizliğini. Yanımda kitap okurken yorulmuş gözlerini. Gidersen mutluluğumu da al. Gülücüklerimi, sesimi, dünümü, yarınımı. Nefesimi al, ne kalır ki yoksan, ben nefes biliyorken her an içime doldurduğum seni.Seni seviyorum.Seni yaşıyorum işte, seni yazıyorum, seni kazıyorum dünyanın bütün ağaçlarına. Geleceği bilmesem ne çıkar, bilmesem ne çıkar cahilliğimi. Cahil cesareti işte benimkisi, nefesimi alsan ne çıkar, seviyorum seni…