Gitmişti İstanbul’a.Ne bir tanıdığı ne bildiği bir yer vardı.Birileriyle tanıştı İstanbul sokaklarında dolaşırken ve tanıştığı biri kendisinin çalıştığı fabrikaya işçi olarak girebileceğini söylemişti.Hiç düşünmeden kabul etmişti.Başka çaresi var mıydı ki?Onun için yeni bir hayat başlamıştı ama hiç çıkmıyordu içinden sevdası.Yurtdışına çıkma fikri girdi bir yerlerden aklına.Ne kadar uzağa gidersem o kadar çabuk unuturum diye düşünüyordu.Evet kesinlikle yurt dışına çıkmalıydı,kaçmalıydı sevdiğiyle kaçmayı planladığı yerlere. Bir başına…Ustabaşıyla iyiydi araları.Zaman zaman oturur sohbet ederlerdi.Derdini,tasasını ona açmıştı.Yurt dışına çıkma fikrini de onunla paylaşmıştı.”Tamam,bir fikrim var.Tanıdığım bir arkadaşın kızı var burada.Arkadaşım Almanya’da yaşıyor.Kızıyla evlenir beraber Almanya’ya gidersiniz.Ne dersin?”Nasıl işe girerken hiç düşünmediyse bu teklif için de hiç düşünmemiş hemen kabul etmişti.Sevdiğiye evlenememişti ya artık kiminle evlendiği önemli değildi.Amacına ulaşacak ,buralardan gidecekti ya kiminle gittiği önemli değildi…Tanışıp görüşmüştü kızla.Açıkçası pek güzel değildi ama yüreği güzeldi,üstelik evlenme teklifini de kabul etmişti.Bu süreçte Almanya’ya gitme isteğini de belirtmişti kıza.Kız bunu da kabul etmişti.Nişanlanmışlardı evlenip Almanya’da yaşayacaklardı ; fakat…Kader değişik bir yol çizmişti ve onlar bu yoldan gitmeye mecbur kalmıştı.Almanya o dönemde işçi alımına kapanmıştı.Bundan sonraki hayatını o kızla evli olarak İstanbul’da yaşayacaktı.Yaşamıştı…Artık evliydi.Evine bakıyor,çalışıyor,çile çekiyor ve yükseliyordu.Sonunda o fabrikaya müdür olmuştu.Çektikleri buraya kadar mı getirecekti sadece onu? Tabi ki hayır.Kendi fabrikasını da kurmuştu işte yıllar sonra.O , kalbini aşka kapatmış ama hayat ona ne kapılar açmıştı.Çok şükür,çok şükür…Yıllar geçmiş, çocukları da olmuştu,karısını da sevmişti,öyle güzel yürekli bir insan ancak sevilebilirdi zaten.Yalnız bayramlar ,düğünler olmasaydı sevdalısını unuttuğunu sanacaktı.Bayram oluyor memleketine gidiyordu.Yollara savurduklarını bir bir topluyordu giderken.Sevdiği kızı görüyordu işte her defasında.Bakıyordu,bakışıyorlardı.Kimse görmesin diye ,ikisi de birbirlerinden bir parça kopmasından korkarcasına ; öyle kaçamak bakıyorlardı. Kız,onun ailesinden , akrabalarından kimi görse daha bir sıkı sarılıyordu.Hatta sevdiği adamın çocuklarına bile bir başka bakıyordu.Yıl 2010 . Saat:23:37. Anlamıştı.Daha çok çalışmalıydı…