Herkes anlaşılmayı bekliyor. Diğerlerinin kendisini anlamasını bekliyor. İstisnasız bu. Gezegende ne kadar insan yaşıyorsa..Hepsi.Hepimiz içimizde kendimize ait, diğerlerininkilerden farklı birşeyler buluyoruz. Bu bazen evreni algılayış biçimimiz oluyor, bazen bir resme baktığımızda gördüğümüzü düşündüğümüz şeyler, bazen yemek yerken kaşığı tutuş biçimimiz..Milyarlarca -kişiye özel- durum var. Kesişmelerin yaşandığı anlarsa, anlatmak istediğimiz bu halleri anlaşılmaya değer bulan birileriyle karşılaştığımız anlar sanırım.Aşık olmak kendi kendini sevmek mi şimdi?(Böyle bir sonuç çıkaracağımı son cümleyi yazmaya başlayıncaya kadar ben bile düşünmemiştim..Öyle mi ki gerçekten?)