Anlamazdın,Anlamazdın, anlamazdın diye ne güzel söylemiş rahmetli Ayla Dikmen. Nur içinde yatsın.Anlamazdın gerçekten ne istediğimi, belki de anlamak istemezdin. Belki de sen kendi dünyana bağımlılığının esiriydin. Kısaca sen buydun, senden hep bir el bekleyen ise ben. Belki belki diyerek. Hani derler ya sevgi verirsen sevgi bulursun diye, anladım bende ne kadar boş olduğunu.Anlamazdın kalbimde seni koyduğum yeri, görmek istemezdin,Anlamazdın içimde seninle olan huzurumu, paylaşmak istemezdin,Anlamazdın hayalimde seninle olan mutluluğumu, boş boş bakardın sadece,Anlamazdın başımın omuzuna ne kadar ihtiyacı olduğunu, yük olurdu hep sana,Anlamazdın kelimeleri değil, sıcak bir bakışını istediğimi, ne var diye sorgulardı bakışların,Anlamazdın eline, tenine dokunmanın bana verdiği gücü, anlasaydın ne var demezdin,Anlamazdın karşılıksız kalmanın yorgunluğunu, fark etmezdin bile tükenmişliğimi,Anlamazdın gözlerimdeki cansız bakışlarımın sebebini, hiç anlamak için bakmadın ki,Anlamazdın mutsuz kadınların bakışlarının donuk olduğunu,Anlamazdın kalbimin kırgınlığını,Anlamazdın sana duyduğum sevginin hatırına herşeye razı olduğumu,Anlamazdın hala hayalimde seninle yaşadığımı,Anlamazdın o senin nasıl hüzün verdiğini,Anlamazdın hayallerime başkasını sokmamak için savaşımı,Anlamazdın hırçınlığımı,Anlamazdın gözyaşlarımı,Kısaca anlamadın, anlamak için hiç çaba sarf etmedin ve etmeyeceksin de. Kendi dünyanda bana hiç yer açmayacaksın.Bende kendimi hiç anlamıyorum, neden hala seni beklediğimi, neden hala sana dokunmak istediğimi, neden hala sana kendimi anlatmaya çalıştığımı, neden hala gözlerindeki bakışları takip ettiğimi ve yakalayacağım bir sıcak bakışta boynuna sarılmayı hayal ettiğimi.Sen anlamazdın, artık bende bunu kabul etmeliyim ve sana, daha doğrusu içimdeki sen sevgisine güle güle sevgilim yolun açık olsun demeliyim.
yorumlar
Pişmanlık fayda etmez, zamanında anla ve kucakla..
Ayla Dikmen’den sıkılmak mı nıç nıç hiç olmadı valla. Ama plaktan dinlemenin tadına var birde bakalım o zaman neler hissedeceksin…
Anlamayana anlatmakta zorlandığımız anlardan bir kesit daha…Yaşamda ve yaşamımızda.Sen anladıysan kendini boşver anlamayanı.Anlar gider ya seni kaybedince ya da kendi aynı duruma düşünce…Bu günlerde kendim için seviyorum.Çünkü;mutlu oluyorum sevgiyi yüreğimde hissedince.Zor gerçekten zor ama sevgi kolay hissedilen ve kazanılan bir duygu değilki…
umutsuzluğu ihraç eden bir çok ülkenin herhangi bir şehrinde bıraktım seniinzivaya çekilmiş bu hikayenin hüzün dolu tetiğini çoktan çektimseni öldüreli çok olduşimdi benden de betersin.iyi ve güzel hakikate bel bağlamış saf dillerden bir habersinbelki çıldırmak üzeresin hayati vurguların tükenmektegazete mahşetlerinde aristokrat bir ferman olurken ölüm ilanınkaranlığın ardı sıra çığlıklar ve uğultular eşliğinde sevdamdır uğurladığın…Anladım ben anladım: Günahımdan gayrı nemsin!
SEVDE837 NE GUZEL YAZMİSSİN
çağan ırmak olmasa hatırlamayacaktı kimse kadını ne iyi etti , ırmak,,
🙂 teşekkürler @slymnkck…
Yazıya yorumum; Güzel, gerçekten güzel… Düşünceye yorumum; (ki ne kadar alakalıysa fırsatını buldum ya 🙂 )Hep bizi yani erkekleri “anlamazsın” ile eleştirdiler. Doğru genel kanaat her zaman aklımız bir nokta da olduğuydu… Ama anlarız, kadınlar gibi olmasa da anlarız…Beli gözümüzden damlalar süzülmez. Yâda en yakın hem cinsimize “öldüm bittim” feryatları yakmayız.Bize “ne olursa olsun dimdik duracaksın” öğretilmiştir.”Yakınamazsın” yâda “erkek ağlamaz” öğretilmiştir. “Acılar bozamaz seni” öğretilmiştir.”Hiç bir zaman şikâyet etme. Sık dişini” öğretilmiştir. Bizde anlarız… Kaybetmekse her şeyi, ağlayamaz, sızlamaz, her şeyi yırtarız…“Yanlış zamanlarım boynuma asıldı, gençliğimdeYanlış bir kentin yanlış adresinin,Başından sonuna yanlışlarla kurulmuş konağındaAsaletinin ibaresinde,Yüzümün hüznünde yazılı tek şiiri olan yalnızlığı…Kimsenin okuyamadığı… Yâda kimseye okutmadığım.Hayat bir çift tırnak işareti verdiği bana;Giydirdim yüreğimi ayaklarıma.Yürüyemedi yüreğim;Doymadı hazza zevki…Susarak ödedi çiğneyip yutamadığım yanlışlarımı,Yâda yanlışlarımın bedelini;Yanlışlarla örülü duvarların,Üç noktalı yerleşkelere kaplı kapılarını açtımKül rengi anılar yürüdü.Kadınlar yürüdü.İstikametse serzeniş ünlemleriYürüdü ilk gençlik ateşiyle ahşap döşemelerdeHer adımı lav oldu yaktı…Her adımı kor oldu yaktı…Kulak verdim uzaklara gidiyordu birileri bir tren çığlığıyla…Bu acı, acı bağıran, kaçırdığı kaçıncı son seferiydi acaba;Hiç binemediğim trenin.. Hiç çıkmadığım yolculuğuna…””Anlamazdın” olsun halimiz…. “Anladığımızı” anlatamasak da…
anlamak değilll, paylaşmak zor.paylaşmak da değilll, payına düşene katlanmak zor.katlandığınla yaşamak zorrr.diyorum, diyorum, olmuyor.
Herkese selamlar arkadaşlar,Teşekkür ederim yorumlarınız için…Hepiniz baktığı açı harika, benim bakışımda aslında sadece duyguların ziyanlığı ve insanların sevgiye kapanışı ve inkarı. Bence bu çok acıSevgilerimle