sevgili günlük,biliyor musun insana en acı veren nedir?sevdini kaybetmek…ve daha da acısı onu ellerinle açılan küçük çukura indirip üzerine toprak atmak.hayat sevdiğim insana dün yensiz gömlek giydirdi, tahtadan ata bindirdi ve topraktan sarayına götürdü. “burada yorgan topraktır iyice ört üstünü… üşümesin” dedi…ve toprak… “geçici bir süreliğine benim misafirimdir” dedi.hayatın sekr ân’ında görünen bir hayâl oduğunu söyledi.hayat beni de ağlattı be günlük…