geçenlerde 4 yıldır kullandığım eşofmanı hiç acımadan kestim!neden mi? basit. öyle büyük bir kızgınlık, ya da siniri durumu söz konusu değil. yazın yavaş yavaş gelmesi ile sıcaklayan belaltı kısmımı serinletmek için.çok kötü ve sıkıcı geçen bir dersin ardından, terler içinde, dağınık ve toplayıp düzenleme hissi duymadan bezgince yaşanılan odanın orasında burasında yaklaşık yarım saat süre ile aranan makas ile üç beş deneme, bir kaç düzeltme ile şort haline getirdim onu.
kalan parçalara 4 yıllık serüvene kuş bakışı bakarcasına uzun uzun daldım. bu sadece basit bir parça kumaş değildi benim için. üniversite yaşamımı hatırlatırdı bana hep. her ne yapsam o altımda idi. her satırda olmasa bile büyük oranda bana eşlik etmişti bu uzuun ve duygulu şiir boyunca.çöpe attım. içimden bir şey koptu. hayatım değişecek miydi artık? umitsizdim. ama hayallerim, “proje” olarak önem verdiğim alakasız şeyler vardı beynimin büyük bir bölümünde…eşofmandan bozma şortu giyerek hayatıma devam ettim. belki daha başarılı olacağım, hayallerimi gerçekleştirme fırsatı için kendime tarihte bir yol açtım, belkide büyük bir hata yaptım.4 yılı yaşanmamış saymak değildi benimkisi. bu yılların başlangıcındaki amaçla aynı yönde değildim artık. zaten o yaşlarda amacımın benim olduğundan da emin değildim. ama öyle yüklenmiştim ki, tavsiye ve öğütlerle… tüm bedenim onun benim amacım olduğunu söylüyordu. ama şimdi benim olmadığını anlıyorum ağlamaklı…
eşofmandan bozma şortumla mutlu bir yaşam istiyorum. tek dileğim bu… fazlası değil.______________www.ahkam.tkblog soslu entry vitrini…