Baştan alalım, saat 18:00da uyandık, koşarak metroya ulaştık, 35 dakika sonra Vanuedeydik. Girer girmez önümüzde meydana gelen kavga ve üzerime dökülen bira… Kim ne derse desin ben bu ortamı seviyorum 🙂 E atıp birbirine sarılan çocuklar ve onlara özenen yaşıtlarımın yaşadıklarından çok daha gerçek olduğunu düşünüyorum bu ortamın. Yalancı sevgilerdense gerçek, sıcak, kırmızı kanı tercih ediyorum. (Günlüktü değil mi bu? İstediğim gibi yazarım. Ayrıca da BENİM günlüğüm)
Opeth şimdiye kadar 7 albüm çıkartmış ve ülkemizde de ünlü olmayı başarmış, İsveçli bir grup(muş). Valla benim cahilliğim, orada gördüm, tanıdım, dinledim. Gayet de keyif aldım. Şarkı aralarında efendi efendi konuşan sevimli bir vokalist şarkı söylemeye başlıyor insan ikisinin aynı kişi olduğuna inancını kaybediyor. Konuşmaları sırasında hiç küfür etmemesi özellikle dikkatimi çekti ki Kreatorla ilgili paragrafta bu konuya daha fazla değineceğim (evet değinmek kelimesini kullandım). Efendim gidip de anlamamış olabilecekler için elemanlar pedallarını falan kaybetmişler yollarda, o yüzden alışık olmadıkları aletlerle çalmışlar, kulağımıza çarpabilecek aksaklıklar için özür dilediler. Konserden sonra Vokalist abi, arka tarafta imza dağıttı ki bu da çok nazik bir davranıştı. Burada seyretme fırsatı bulduğumuz tüm diğer gruplar gibi tekrar gelicez diyip gittiler. (Iron Maiden tekrar gelse Brucela, Deep Purple tekrar gelse Ritchieyle ne bu yaa kimi dinlesek eksik dinliyoruz…)
