Sensizlik Sensizliğin üzerinden geçtiği dakikalarda Yavaş yavaş kendini toparlarken benliğim Yanaklarım biraz olsun kurudu Düşmeyince gözyaşlarım üzerine
Ben bu yorgun şehirden daha yorgun Çiğnerken adımlarım kaldırımları Beynimi yiyordu hain kurtları düşlerin Adımlarımsa benden habersizdi Peşi sıra takipederken birbirini
Yanımdan geçip giden rabalardı Sessiz misafirlerini taşıyan sonların İçi boş kafataslarında ruhsuzluklarını taşıyan insanlar Olmayan yerlere gitmeye çalışıyorlardı
Ruhum muydu bu kaosu yaşayan Yoksa ben miydim ona bunları yaşatan Çekilen acı mıydı yoksa Derin bir kuyu muydu bu düştüğüm
