bildirgec.org

Her haziran ayina geldigimizde, ah diyorum bu ayin 3 unde bisey vardi ama ne vardi? birilerinin dogumgunu oldugunu dusunuyorum, herkesi gozden geciriyorum, yok hic kimsenin degil. bugun hatirladim. 3 haziran, nazim hikmet’in olum yildonumuydu. her sene gibi bugunde, devletimiz hala sairimizi sahiplenmedi diye icim burkuldu. evet sene 2005 nazim hikmet oldugunden beri yuz yili gecmis hala moskova da yatiyor. amacim hadi sairimizi analim, aman ne iyi sairdi, en son istegide anadoluya gomulmekmis, hadi mezari buraya getirtelim demek degil elbette, bu yeteri kadar soylendi. zaten kemikleri sahiplenmek ne kadar dogru o da tartisilir…

Bu yazi on yillik bir tarihten sonra; kendisini on yil boyunca ozenle muhafaza edip, sadece onemli gunler icin saklayan sahibine yaptigi ihanet sonucunda kendi kendini yok etmis bulunan kaleme ithaf edilmistir…

evet bu ihanet dun gece tarafima yapildi. nedense bazi esyalara asiri bagliligim vardir. bu kaleme de asiri bagliydim, ne var ki dun yaptiklarindan sonra cop tenekesini boyladi, uzulecegimi sanmistim, hic uzulmedim, zaten kendi kendine bir intihar bile sayilabilir yaptigi.

bu kalemi bana on sene once bir arkadasim kullanmam icin vermisti, sonra senin olsun dedi, cok sevindim cunku guzel bir kalemdi, rengide degisik mora calan bir renkti. kaleme hemen sempati duydum. baskalari gibi onu hoyratca hic kullanmadim, sadece onemli mektup, not veya ozel defterime birseyler yazacagim zaman kullandim, sadece bir kere basindan kotu bir olay gecti. O da maalesef benim dikkatsizligimden. evet sucluydum biliyorum, ama bunu telafi ettim, yaktigim mum yere damlattigi icin onun hassas ucunu mumu kazimak icin kullandim, kalem artik yazmiyordu, bende cok uzgundum. hatta bu konuda kizkardesimden de yardim aldim. Bana kalemin ucunu cakmakla yakarsam belki yeniden yazabilecegini soyleyen oydu, bende denedim ve gercektende kalem tekrar yazmaya basladi. kizkardesim bu fikri bana verdigi icin ve bu fikir basarili oldugu icin kalem ustunde hak iddia etti. kalemle olan duygusal bagimin sacma oldugundan ve o soylemeseydi eger kalemin zaten yazmayacagindan bahsettiysede ben yilmadim. sonuna kadar kalemin benim oldugunu onu asla ona vermeyecegimi soyledim…

yani aslinda ben artik kedileri sevmiyorum sevgili gunluk. daha oncede bayilmiyordum zaten, pek bir sey hissetmiyordum onlar hakkinda ta ki simdi yasadigim eve tasinincaya kadar, kedi bu evde benden daha uzun yasamis 7 senedir burda. normalde kimsenin yuzune bakmiyor, ama eger tabaktaki yiyecegi bitmisse insanin ayaklarina sirnasiyor ve bakislari dayanilmaz oluyo. Karsinda yalvardigini goruyorsun, sevimli zavalli bi kedicik gibi geliyor di mi. birde eger disaridaysa iceri girmek istiyorsa, mutfak kapisinin onune geliyor, mutfak kapisi buz cam oldugu icin mutfakta birileri varsa gozleriyle basiyla onu takip ediyor, ta ki sen ona kapiyi acana kadar. actiktan sonra sanki bu zaten senin gorevinmis gibi davraniyor, geliyor yemegini yiyor bir iki dolaniyor ortalikta istedigi yerde biraz kestiriyor, sonra hoop yine disari cikacak. sen nerdeysen buluyor ve kapiyi actiriyor, sen bunun icin gorevlisin ya. haftalardir boyle ifrit ola ola yasamaktayim bu kediyle. ama keske sadece bununla bitseydi yaptiklari. dun bir hayvan cigligi duydum, ince tiz bir ses…hemen bahceye ciktim bu bizim salak kedinin agzinda zavalli bir tavsan can cekisiyor, ve yine bu lanet kedinin beni ifrit eden anlamli bakislari. tavsani birakmamakla birlikte onu havada siddetle salliyor, bir sekilde tavsani biraktirdiktan sonra tavsan icin cok gec oldugunu gordum maalesef. zaten boynundan bir bolumu yemisti bizim masum kedicik, ha bu arada soylemeyi unuttum, tavsanda yabanci degil, yan komsunun cocugunun tavsani…benim anlamadigim kediler fare bocek falan yer, bu salak kedi tavsani nasil yiyebildi anlamiyorum ayrica bu kedinin gercekten hicbir zaman yiyecegi eksik olmamis her turlu besini, eti en iyisinden zaten yiyor, ben artik nasil sevebilirim kedileri gunluk?

Bir seyleri yaratmak, amaclamak icin korkulari yaratman ogretildi once. Korkulari yarattin ve yapilan seyin en iyisini yapmak icin cok emek verdin. Eger en iyisini yapamazsan korkusu vardi cunku. Sonra birileriyle mutluysan bunun surmesini istiyosan zamanini onunla gecirmen, onu dusunmen gerekti, surekli onun icin bir seyler yapman gerekti, cunku kaybetme korkusu vardi. o birileri zamanla cogaldi, korkulariyla birlikte. Korkular butun hayatini sardi bir zaman sonra, oyleki butun hayatini bu korkularin gerceklesme ihtimaline karsi yasamis oldugunu farkettin, simdi birde bosuna yasamis olma korkusu eklendi ustune, evet bilmiyordun, yanlis ogretildi bunlar sana, korkular kendilerini gerceklestirir, eger bilseydin o zaman hersey farkli olabilirdi…peki neden aramadin?