bildirgec.org

Bazı hastalıklar insanları üzmekle kalmayıp şaşırtmakta, hatta şoke etmektedir.

Kurt Adam Sendromu (Hypertrichosis)

Aşırı kıllanma şeklinde ortaya çıkmaktadır. Bu hastalığa yakalanan çocukların yüzlerinde ve diğer bölgelerinde uzun siyah kıllar çıkmaktadır. Hastalar kurtlara benzediklerinden, söz konusu hastalık, kurt adam sendromu olarak adlandırılmıştır.

Hypertrichosis, vücudun farklı bölgelerinde (kıllanmanın olmaması gereken bölgelerde bile) gözlemlenen aşırı kıllanma hastalığıdır. Hastalık, herhangi bir onkolojik hastalığınbelirtisi olabildiği gibi, beyin damarlarındaki hasarlar, sinirsel hastalıklar, beyin sarsıntısı sonucunda da ortaya çıkabilmektedir.

Bazı durumlarda uzun süre alçı taşıma sonucunda, yanıklardan, farklı aşılardan, bazı böceklerin ısırmasından, damar yetmezliğinden de aşırı kıllanma ortaya çıkabilmektedir.

İnsan vücudunun donması en iyi takdirde ciddi hastalıklara, en kötü durumda ise ölüme neden olmaktadır. Ancak her zaman değil. Bazen olağanüstü tehlike durumlarında nerdeyse buz parçasına dönüşen bazı insanlar hayata dönmekte, hiçbir tıbbi müdahalesiz yaşamlarına devam etmekteler.

Bunun nasıl bir açıklaması olabilir? Bu durumla ilgili kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, birçok teori mevcuttur. Bir teoriye göre, korkunç soğuklarda insanların hayatta kalma nedeni, o anda yaşanan şokun beynin, biyokimyasal süreçleri yöneten merkezi sinir mekanizmasını bloke etmesidir. Sonuç olarak, tüm biyokimyasal süreçler durmakta, ancak yumuşak ısının etkisi ile tekrar işlevselliklerini devam etmekteler. Ancak her olay ayrı ele alınmalı, çünkü olası tepkiler her vücudun kendisine özgü özelliklerine ve onun eşsizliğine bağlı olarak gelişmektedir.

http://www.ntvmsnbc.com.tr/id/24966376/#storyContinued

http://www.ntv.com.tr/id/25010297/#storyContinued

http://www.shockwave-sound.com/sound-effects/bat_sounds.html

Beşinci gezegen (Merkür, Venüs, Dünya, Mars, ?) etrafındaki tartışmalar birkaç on yıl boyunca devam etmektedir.

XVIII. yüzyılın 70 – 80. yıllarında Alman gökbilimcileri Johann Titius ve J. E. Bode gezegenlerarası mesafe kuralını ortaya koyarlar. William Herschel Uranüs gezegenini keşfeder. Bu gezegenin yerleşim yörüngesi gezegenlerarası mesafe kuralını kanıtlar. Yalnız Mars ve Jüpiter arasındaki mesafe, bu gezegenler arasında bir gezegenin daha olması gerektiğini gösterir.

1 Ocak, 1801 tarihinde İtalyan Giuseppe Piazzi, kataloglarda yer almayan zayıf ışıklı bir yıldızı tespit eder, onun da diğer gezegenler yönünde döndüğünü belirler. Matematikçi Carl Gauss, yaptığı hesaplamalar sonucunda bu gezegenin Mars ile Jüpiter arasında olduğunu ortaya çıkarır. Yalnız, Piazzi bu gezegeni tekrar göremez. Kayıp gezegene Ceres adı verilir. Bir sene sonra gökbilimci Heinrich Olbers, Ceres’i görür. Birkaç ay sonra da ona yakın bir diğer gezegeni, Pallas (Pallada)’ı da keşfeder.

http://www.ntvmsnbc.com/id/24995435/#storyContinued

1883 yılında Krakatau yanardağı “uyanmıştır”. Yanardağın püskürmesi çok büyük gürültü yaratmıştır, patlama gücü de 150 megaton hidrojen bombasının gücüne eşit olmuştur. Ada nerdeyse “çatlamıştır”. Tüm canlılar yok olmuştur. Ancak kısa bir zaman sonra bu alan yine canlanmaya başlamıştır. İlk olarak da buraya körfezden bir piton gelmiştir…

2. Dünya Savaşı zamanında Alman uçakları, Kuzey Denizi’ndeki ulaşım gemilerini durmadan bombalamıştır. Su bombaların patlamasından “kaynayacak” hale gelmiştir. Ancak belli bir zaman sonra denizin suları birden çoğalan balıklarla dolmuştur. Bir türün kitlesel yok oluşunun başka türlerin birden çoğalmasına neden olduğu ortaya çıkmıştır. Bu, doğanın bazı türlerin tamamen yok olmasını engelleme sistemidir.

Bilim adamları ölümsüzlüğün sırrını çözme çabalarını devam ettirmekteler. Karayip kıyılarında yaşayan ve kendi ölümü ile ölmediği ortaya çıkan Turritopsis Nutricula türü denizanaları söz konusu araştırmalara önemli bir katkı sağlayabilmekteler.

4-5 mm çapındaki bir denizanası olan ‘Turritopsis Nutricula’, ömrünün sonuna geldiğinde ya da yaşamını sürdürebilecek uygun koşulları bulamadığında, denizanasına dönüşmeden önceki evrelerden olan ‘polip’e geri dönmekte, bir süre sonra da tekrar denizanası olmaktadır.

Küçükken hepimiz bir an önce büyümek istiyorduk, kendi başına kararlar alabilmek çok cazibeli gelirdi. İyi ki, o zamanlar “genç ihtiyar” olmanın felaketini tatmamışız…

İlk bakışta imkânsız gibi gözüken, ancak yaşamımızın acımasızlığını bir kez daha kanıtlayan “aniden” yaşlanma olayları eski devirlerden beri bellidir. Önce bu insanlar çok çabuk olgunlaşarak etraflarındakileri şaşırtırlar. Delikanlılık yaşlarında ise kendilerini bir ihtiyar adam gibi hissederler, yani yaşlılıkla savaşmak zorunda kalırlar. Ve nihayet, 20–30 yaşlarında yaşlanarak… ölürler…