zamaninda amma da iyiydik hani..ne gucluklerden, ne acilardan cikarttik takimi..Zamanla yukseldi kendi liginde tarihin diger kahraman takimlariyla yarisir hale getirmistik..Hatta hatta sampiyonluga oynuyorduk artik, bir kac kere de sampiyon olmustuk, hatirlar misin? Ne gunlerdi ya beraber ayni takimda kostururduk, kendimizin sampiyonu olurduk o tahttan hic inmez, o kupa hic elimizden dusmezdi hatta bi aralar. Ama ne oldu bi anda, bende anlayamadim, yavas yavas tokezliyorduk. Bizi gene sampiyonluga en yakin aday olarak gosteriyolardi kendi ligimizde; ama yanlis biseyler vardi ortada, buyu mu bozulmustu neydi..Biraz daha zorladin kendini, diger oyuncuyu toparlamaya calistin, kurtarmaya calistin takimi. Ama oteki oyuncunun akli baska yerlerdeydi sanki hep,sakatlanmisti kopmus hissediyordun sanki takimdan..Ama yok transfer falan degildi aklindaki. Sakatlanmisti evet..Takimdan ayri kalmanin, takimla beraber calisamamanin yarattigi bir sakatlikti bu aslinda..Artik hicbisey iyi gitmiyordu; ne bir galibiyet, ne bir basari, ne bir mutluluk..ama hep umut vardi takimda. Afallamistik, biz bunlari haKKetmiyorduk..Sonunda bitti, gitti liderlik, takim dagildi, artik oynayamayacaktik..Biraz daha sabredemedik, her sakatlik kalici degildi ki..biraz kotu oynardik ama sonra kim tutardi ki bizi gene? Simdi yokuz artik ligimizde, ama kimbilir belki birgun..unutma ama, BIZ BIRZAMANLAR SAMPIYONDUK ASKIM!…
