“Efendimiz buyurdu ki, Istanbul bir gün mutlaka feth olunacaktır. Ne güzel askerdir o asker, ne güzel kumandandır o kumandan…..“
Yıllarca, hiç bıkmadan usanmadan izledik hepimiz Hollywood filmlerini. Bunların çoğunda da Amerika’nın savaşlarda neler yaptığını öğrendik. “vay be adamlar yapmış” dedik. Ancak hiç kimse çıkıp ” Olm manyak mısınız siz? Kendi tarihinizi bilmiyorsunuz ama Pearl Harbor’u biliyorsunuz.” demedi.
Bazı filmler vardır. Hani izlediğiniz zaman kafanıza kazınır ve rahatsız olursunuz. Ancak zaman geçtikçe o kazınan yerler kapanır ve sizin içinizi parçalayacak olsa bile, rahatsız olacağınızı bile bile tekrar baştan o filmi izlersiniz.
The Basketball Diaries böyle bir film işte. İnsan izlese ve rahatsız olsa da yine izlemek istiyor.
1995 yapımı filmimizin başrol oyuncusu, henüz Titanic batmamışken beyaz perdede gördüğümüz 21 yaşındaki yeniyetme Leonardo DiCaprio. Ayrıca onun kadar yeniyetme olan Mark Wahlberg’i de es geçmemek lazım.
Konusuna gelirsek, film kabaca basketbol tutkusu ile yaşayan gençlerin nasıl olupta uyuşturucu batağına düştüğünü anlatıyor.
“Suffering.. You Haven’t Seen Anything Yet…….” -Jigsaw
2004 yılında hiç beklenmedik bir anda düştü hayatımıza Saw filmi. İnce ince örülmüş, son derece psikopat ve buna rağmen insanları “acaba sonunda ne olacak” diye ekran başında tutan testere filmi, inanılmaz finali ve “katile saygı duyma” olayını bize yaşattı.
2005 yılına geldiğimizde Saw 2 geldi ve biz ilkini o kadar çok sevmiştik ki hemen sinemalara koştuk. İlki her zaman içimizde yaşıyordu ve ikincisini de bağrımıza bastık. Sonra ne mi oldu?
Her sene durmadan geldi cadılar bayramında. Kovduk ama ertesi yıl yine geldi. Seri öyle uzuyor ve öyle psikopatlaşıyordu ki, ne biz onu bırakabiliyorduk, ne de o bizi bırakıyordu.
Sene 2009’u gösterdiğinde Saw VI (sayıyla 6) geldi. Artık çığrından çıkmıştı seri. Hatta kimi yerlerde “olm bu testerenin 1. sezonu” falan denmeye başladı.
Yine geliyorlar. Hem de 3D.
Serinin sevenlerini mutlu edecek bir haber bu. Çünkü ilk ikisi adeta insanın damağında bir doymamışlık hissi yaratıyor. Bu kez ekip bizi tam olarak doyurmak istiyor sanırım. Çünkü Siyah giyen adamlar 3. kez beyaz perdede yerlerini alıyorlar. Hem de 3 boyutlu olarak.
Yönetmenliğini ilk iki filmin de yönetmenliğini yapan Barry Sonnenfeld yaparken, ekip tam da istediğimiz gibi aynen korunmuş gibi gözüküyor şu anda. Will Smith, Tommy Lee Jones ve Siyah Giyen Adamlar’ın şefleri Zed rolünde yine Rip Torn’u göreceğimiz film, Mayıs 2012 ‘de Amerika’da vizyonda olacak. Umarım bizi de fazla bekletmezler. Hele hele 2012 Aralık’ta uzaylıların falan bizi istila etmesinden ya da gök taşı çarpmasından korkarken, böyle bir filmi izlememek kayıp olur.
Çizgi roman kültürü içinde olan herkesin bildiği bazı kahramanlar vardır. Iron man, Captain America, Hulk gibi karakterler bir şekilde aklımızda yer etmiştir. Zaten eğer sinema sever biriyseniz bunların filmlerini izlemişsinizdir.
1922 doğumlu yüce insan, babaların babası, aşmış şahsiyet olan Marvel Comics’in beyni Stan Lee tarafından yaratılan bir çok süper kahramanın bir arada olduğu topluluk olan The Avengers, yani intikamcılar ismini duyanınız mutlaka vardır. Bu süper kahramanlar aynı malikanede yaşar ve bir olay olunca topluca çıkıp giderlerdi. Çizgi filmi kısa süre bazı televizyon kanallarında gösterildi. Ancak şimdi daha önemlisi var. Çünkü 2012 yılında bizleri muhteşem bir film bekliyor.
“Bu gemiyi Tanrı bile batıramaz” – Edward Smith, Titanik’in kaptanı.
Takvimler 1997’yi gösteriyordu. İlk önce müzik kanallarında ve haberlerde gördük o devasa gemiyi. (benim hatırladığım kısmında Celine Dion üstünde şarkı söylüyordu). Daha sonra araştırmaya başladık nedir bu “Titanic” diye. Cevabı basitti. Nisan 1912’de batan bir gemiydi Titanic. Buz dağına çarpmıştı ve 1500 kişiye mezar olmuştu. Bu kadar hüzünlü bir hikayeyi sinemalara taşımak fikri kimin miydi? James Cameron o zaman 43 yaşındaydı. Kafasında oluşturduğu senaryoyu beyaz perdeye taşımak için kolları sıvadı ve 200 milyon dolar gibi uçuk bir bütçeyle filmin çekimlerine başladı. Titanic’in hemen hemen aynısını yaptı ve batırdı gemiyi.
Türkiye’de 1998 yılının 20 Şubat’ında girdi Titanic vizyona. Sinemalar böyle bir ilgi görmüş müydü bilmiyorum ama o zamanlar bir teyzenin filmi 42 kez sinemada izlediğini duymuştuk. Bambaşka bir filmdi. İzleyen ağlıyordu.
2007 yılında vizyona giren Planet Terror filmi, hiç kuşkusuz Quentin Tarantino ve Robert Rodriguez severler tarafından hemen kült filmler arasında yer aldı. Filmde klasik Tarantino filmlerinde olduğu gibi kan gövdeyi götürüyor, felsefik konuşmalar ise insanı filme daha çok bağlıyordu.
Filmdeki karakterler arasında Machete denen bir karakter vardı ki, o ise neredeyse filmin önüne geçmişti. Danny Trejo tarafından hayat verilen karakter öyle sevildi ki, sonunda Rodriguez ve Tarantino sadece bu meksikalıyı anlatan bir film çevirmeye karar verdi ve kadroyu topladı. Ama ne kadro.
Cloverfield filmiyle gönüllere taht kuran, Star Trek Zero ile bu tahtını sağlamlaştırırken, bir yandan Lost dizisiyle kendini dayak yiyerek tahttan indirten J. J. Abrams’ın son filmi geliyor.
Iron Man 2 filminden hemen önce gösterilen fragmanın internette de yayınlanmasının hemen ardından, herkes filmin ne olacağı konusunda bir fikir attı ortaya. Çünkü film yine uzaylılarla alakalıydı.
1979 yılında Area 51’in bir bölümünü Ohio’da bir tesise taşımak isteyen Amerikan Hükumetinin, kabaca taklaya gelmesini anlatan film, fragmanı izleyen onca insanın “Cloverfield’in devamı abi bu” diyerek ayaklar altına alınmaya başlayınca J. J. Abrams, bir basın açıklaması yaparak “Yeni filmimin Cloverfield ile hiç alakası yok” dedi.
Büyük usta, yüce üstad, cep telefonu kamerasıyla bile film çekse izlenecek ulu manitu Steven Spielberg’in yapım yönetmeni olarak kamera arkasında yerini almasının ardından, bu sefer bir başka durum ortaya çıktı. Lost gibi bir diziyi başımıza saran adamın yeni filminin fragmanından başka şey beklenmezdi ve öyle de oldu. Fragmanı kare kare izleyen bir takım kendini bilmezler bir site açtılar ve herkesi şaşkına çevirdiler. Çünkü sadece 1 dakika 29 saniye olan fragmanda o kadar çok ayrıntı vardı ki, bunun için bir wiki sayfası açılması farz olmuştu.
–“We are the knights who say niiiiii”
Her şey 6 adet birbirinden matrak adamın bir araya gelmesiyle başladı. Bu adamlar John Cleese, Graham Chapman, Michael Palin, Terry Jones, Eric Idle ve Terry Gilliam’dı ve yapmak istedikleri şey mezun oldukları Oxford, Cambridge gibi bizim sadece isimlerini bildiğimiz baba üniversitelerden mezun oluşlarının ekmeğini yemekti.
Bu amaçla BBC’de “Flying Circus” adlı 45 bölümlük, o zamanın izleyicisi için dönüm noktası olan bir diziye başladılar. Sene 1969’u gösteriyordu ve bu dizi öyle çok izlendi, akıllarda öyle çok kaldı ki günümüze bile Flying Circus olarak değil, “Monty Python’s Flying Circus” olarak geldi.
1974’e kadar bu diziye devam eden grubun ünü almış başını yürümüştü. Dizi bittikten sonra bu 6 kafadar 1975 yılında “Monty Python and the Holy Grail” isimli mükemmel filmi beyazperdeye sundular.
Film öylesine beğenildi ve öyle büyük bir izleyici kitlesine ulaştı ki, bugün bile Monty Python adı anıldığında herkesin ilk aklına gelen şey Holy Grail olmaktadır. Günümüzdeki Worms isimli oyunun içindeki holy hand granade bombası bile bu filmden ilham alınarak yapılmıştır. “haaaleluyah”
