Melekler de ağlar mı? Ağlar(mış)…
Söz vermiştim oysa ki sana, seni herşeyden koruyacak, omzundaki melek olacağım diye. Bilmeden, kalbinin darmadağın edilip, kırıldığını… Gönüllü yazılmışım, meleğin olmaya…
Huzurdu belki aradığın; sevmenin, sevilmenin yanında. Taparcasına sevildin, belki sevdin de… Yaşadın bütün güzelliğiyle, Ama yetmedi, kanatların erimemesine…
Küçük tekneleri severdin, senin de olacaktı ya bir tane, Türk bayrağı da dikecektin…Adını bile düşünmüştün…Şimdi bakıyorum, gelsin bir tanesi beni sana getirsin diye, ama unutmuşum melekler uçabilir, yanındayım, ellerini tutuyorum şuan, ama yetmiyor kanatların erimemesine…
