bildirgec.org

NASA‘nın Mars Keşfi kapsamında kullandığı Rover Spirit isimli robotu; geçtiğimiz yıl Mars üzerinde konumlandığı alanda suyun varlığına dair bulgular taşıyor. Muhtemelen bu su, karın erimesi gibi son zamanlarda ve devamlı olarak yer altına sızdı.

Yüzeye yakın olan değişik bileşimlerdeki toprak tabakaları, Rover Bilim Ekibi’nin su moleküllerinin buz ve kar taneciklerinden yer altına sızdığını düşünmelerine neden oldu. Bu sızıntı Mars’taki periyodik iklim değişikliği sırasında (Mars’ın eksenindeki yatıklığın daha fazla arttığı dönemde) olmuş olabilir. Su, bu esnada çözülebilir mineralleri daha az çözülebilir olanlara göre alt katmanlara taşımış olmalı. Mars’ın dönüş eksenindeki yatıklık yüzbinlerce yıldan daha fazla sürede değişiyor.

Yüzeye yakın, nispeten çözünemeyen minerallerin hematit, silikat ve jips içerdiği düşünülmekte. Daha çözünebilir olan demir sülfatlar su ile erimiş ve daha alt tabakalara taşınmış olmalı. Bu minerallerin hiçbiri toz ve kum kaplı yüzeyde bulunmuyor.

Yazmayı unuttum yine bu sessiz gecede gökyüzüne adını. Adını bile unuttum belki. Avuçlarına kaç çiçek bıraktım bilmiyorum. Yanaklarını kaç defa sürdüm yanaklarıma… Dudaklarımdaki kuruluk yokluğunun izi mi yoksa? Yoksa yok oluşumun habercisi mi? Neler geçti neler kolumdaki küçük saatin içinden. Ama seni hangi yelkovan alıp götürdü hatırımda yok.
Öyle silik ki her şey. Her şey aslında öyle yok ki. Sen koca bir cennetken dünyada, sensizlik dünyayı yutan bir canavar. Bak yazmayı unuttum yine bu gece de adını. Çünkü gece öyle sessiz. Çünkü gece öyle yok. Yokluğunda büyümez hiçbir çiçek, avuçların da yok. Yanaklarım da yok, sürünecek yerim de. Dudaklarım, parmaklarım, ayaklarım yok.
Adını bile unuttum.
Adım yok…

Seni seviyorum.
Gözbebeklerine konmuş mavi kelebekleri ve kanatlarındaki parıltıyı. Ve saçların dalgalansın diye gelen ılık rüzgarın kollarındaki umutları.

Dünü sen de gördüm, geleceği bilmesem ne çıkar. Ne çıkar bilmesem sensiz akşam üstlerinde köy evi damlarına dökülecek yağmur tanelerini. Beni bilmesem ne çıkar, biliyorken nefes gibi içime doldurduğum seni.

Ellerini bırak bana. Kokunu ve sessizliğini. Yanımda kitap okurken yorulmuş gözlerini. Gidersen mutluluğumu da al. Gülücüklerimi, sesimi, dünümü, yarınımı. Nefesimi al, ne kalır ki yoksan, ben nefes biliyorken her an içime doldurduğum seni.

Bir şeyler yazmak istiyor yüreğim. Oysa kalem kıpırdamıyor bir türlü. Bir neden aramaya belki de gerek yok buna. Çünkü nedenler bazen de gereksiz kılar olguyu. Örneğin yaşamak diyelim. Yaşamak için nedenler yaratmak, yaşama mecbur kılmak değil midir kendini. Ve mecburiyet, bir çok güzelliğini alıp götürmez mi yaşamın? Oysa yaşam, kendi güzelliğini de getirir birlikte. Güzellikler hep durur orada. Küçük, ufacık şeylerdir belki; insan fark etmez çoğu kez. Ama hiç umulmadık anlarda, umulmadık şekillerde gösterir güzelliklerini yaşam. İnsan donup kalır öylece. Zaman durur o anda.
İşte bu yüzden yaşanacak onca şey varken ne gerek var bir neden aramaya. Neyin zorundayız ki aslında, nefes almak ve sevmekten başka…

Aşk…
Zamanın düştüğü en büyük tuzak…
Aşk…
Bedenime yapışan çocukluğum…
Aşk…
Mutluluk, tırnak diplerimde…

Aşk sensin, ötesi yok! Tırnak diplerimde ayaklarını bastığın toprak sadece. Çocukluğum güzelliğinin gizemini ararken kapıldığım bir rüzgar. Zaman dünden ve yarından başka ne varsa o.

Ben senin kölen. Dile benden ne varsa yüreğin ve aklın genişliğinde. Kanat uçlarıma yapışmış biraz umut bütün servetim. Bütün servetim gözlerinin içinde bulduğum nazar boncukları.
Bir hikayem var sadece avuç içlerine yazılmış. Okumam yazmam yok. Gözüm, kulağım, sesim, sözüm yok benim. Aşk sensin ötesi yok.

Ölüm her zaman geliyorum demez. Ama ne yazık ki kaçınılmazdır. Bazen bir hastalık, bazen yaşlılık ve bazen de gökyüzünden düşen bir saksı… Bu yazım üçüncü şıktan bahsedeceğim size. Sonu ölümle biten kazalardan bir TOP 10 listesi var karşınızda. Aman dikkat edin, hepsi de her an başımıza gelebilecek kazalar.

10. Elektrik akımına kapılma

Her yıl yaklaşık 500 kişi elektrik çarpması sonucu hayatını kaybetmektedir. Lütfen lambalarımızı değiştirirken daha dikkatli olalım.

Melodika, hüznün sesidir aslında. Ama çoğu kimse bilmez bunu. Biraz tanımaya ne dersiniz bu güzel sesin kaynağını.
Akordeon ve harmonikaya benzeyen üflemeli- klavyeli bir enstrüman olan melodika bir el ile tutulurken diğer el ile klavye tuşlarına basılarak çalınır. Bu esnada ağızlık kısmından üflenen havanın basılı olan tuşun açılması sonucu dışarıya çıkması ile kulağımıza o büyülü sesini verir. Klavyesi genellikle 2 veya 3 oktav genişliğindedir. Küçük ve hafif olması nedeniyle çok rahat taşınabilmekte ve bu özelliği nedeniyle de müzik eğitiminde, özellikle de Asya’da, çok yaygın olarak kullanılmaktadır.

Dünya fındık üretiminin yaklaşık olarak %70 i ülkemizde gerçekleşmektedir. Bu açıdan bakıldığında fındık ülkemiz tarım ihracatında önemli bir yere sahiptir. Yıllardır yapılan girişimlere rağmen ülkemizde fındığın iç pazarda tüketimi istenen seviyeye bir türlü çıkarılamamıştır. Sanırım bunun da en büyük nedeni halkımızın hala bu enerji deposu tarım ürünü hakkında yeterli bilgiye sahip olmamasıdır. Bu nedenle bu yazıda size fındık çeşitleri ve fındık alma konusunda bilgiler vereceğim.

ABİMM Film Afişi

Abimm…
Komedi mi, dram mı? Gülsek mi, ağlasak mı?
Öyle bir film işte. İnsanı gülerken ağlatan, sonra gülüyor muyum, ağlıyor muyum diye düşündüren bir film.
Senaryosunu İlkay Akdağlı’nın yazdığı, Şafak Bal’ı yönettiği filmde başrolü Mustafa Üstündağ ve Levent Üzümcü paylaşıyor. 4 Aralık 2009’da vizyona giren filmin diğer tanınmış oyuncuları ise Haldun Boysan, Selen Seyven ve Bülent Şakrak.