bildirgec.org

galerileri geziniz.

Cisimlerden yayılan küçücük zerrelerin burun zarı üzerindeki özel sinirlerde uyandırdığı duyuya koku denmekte. Kokunun başka anlamları da bulunmakta ama burada kafama göre takılıp konuyu da daraltıp bir nevi cisim olan bizlerin yani insanların kokularından bahsedeceğim. belirtmeliyim ki sigara kullanmıyorum ve burnum tıkalı olmadığı sürece gayet iyi koku alabiliyorum. aşağıda cyrano de bergerac fotoğrafım.

koku alma sinirlerimiz, beynimizin iç taraflarına, yani ilkel davranışlarımızın(açlık, korku, tatmin…) kontrol edildiği bölgelere otobanla direkt olarak bağlıdır. bütün hayvanlar yiyeceklerinin iyi veya kötü olduklarına koklayarak karar verirler, eşlerini dış görünüşleri ve sesleri dışında koklayarak bulurlar, bir yerlere kokularını bırakmak ta en belirgin işaretleme yöntemidir.

işe giderken taksinin peşinden koşuyom 6 milyon TL kazanıyom. dönüşte de koşuyom kazancım 12 milyon TL oluyor.

“I NOW INFORM YOU THAT YOU ARE TOO FAR FROM REALITY.”

– şimdi de 23 numerolu koltukta yolculuk eden sayın misafirimiz için ibrahim tatlıses söylüyor “mavi tren”. iyi yolculuklar keyifli dakikalar.

– baba bu benim ben, 23 numerolu yolcu koltuğunda oturan benim; ibrahim tatlıses benim için söylüyor baba.

– oğlum o sadece önceden hazırlanmış bir teyp kaseti.

– hadi be!

şehirlerarası yolculuklarda hep otobüslerin 3 – 4 numerolu koltuklarında oturmaktan hoşlanmışımdır. yolculuk ederken kabak gibi görünsün istemişimdir yol, tarlalar, kesik kesik beyaz çizgiler, sollayan sollanan araçlar. hep daha bir çabuk geçmiştir bana göre bu sultan koltuklarında zaman aval aval bakıp durururken çevreme. Ama gelin görün ki şehir içinde otobüslerin hep arka tarafına doğru yönelir ve en arka köşe koltuğa kuruluveririm, hakim düşüncede otobüse binen herkesi görebilmek ve yer verme sorunsalından bir nebze kurtulabilmektir, burada gerçekten ayakta durmanın bir sorun olmadığını belirtmeliyim sadece yer verip vermeme durumundaki kararsızlığı yaşamak hoşuma gitmiyor, bir de oturmuşken ayağa kalkmak.

Gün boyu yedim içtim, bazen acılı bazen tatlı yiyeceklerle karnımı doyurdum. Yemek yemeği seven biri olarak yerken hepsi iyidi ama yediklerimi sindiripte kalın bağırsaklara gönderdikten sonra sancılarım başladı. Hani çıkartmakta sorun değil de, çıkartma yerini seçen biri olarak eve kadar dayanmak çok zor. Eve vardım, koşarak tuvalete yetiştim, yolda elime okuyacak birşey buldum (eski gazete parçası, bedava restaurant kuponu, deterjan kutusu… önemi yok üstünde yazı var), ve genel bir hava ayarından sonra pönck, şurt sesleri arasında rahatlama, bunlar bilinen doğal gelişimler. Şimdi sorunsalım, olayı icra ettikten sonra pislenen kıçımı nasıl temizlemeli… işte kıç temizliği üzerine…

Yazı okuyup/yazmak yerine birazdan dışarı çıkıp yuvarlanacak biryerler bulacam, eş dost toplayıp kartopu oynayacam. Arabaların üstündeki karları elimle top yapıp yine arabaların camlarına atacam. Geleneksel sokak başı kardan adam yapımına yardımcı olacam. Arabalar patinaj çekerken “lastikleriniz dönüyor abi” diyecem. Zincir takanların ellerinin morarmasını izleyecem. Bir de kart kurt yürüyecem üstünde beyazın hatunumun elini tutup, yok hatunuma kartopu atmam kızıyor çünkü.