düşmek dibi olan bi şeyi hatırlatır-dı. ayakların dibe dokunur..sonrası yükseliş! sürekli düşerken korkuyor insan… ellerin, gözlerin, tırnakların, bacakların, saçların… herşeyin tutunacak birini arar. yalnızlık bu mu? yollarda yürüyorum, konuşuyorum, gülüyorum. hepsi anlamsız gelen biçok şey yapıyorum yani. “anlam ne kadar önemli?” diye soruyorum kendime. anlamlar kaybolunca varoluş nedenimizi de kaybediyor muyuz? anlamını sorguladıkça anlamsızlaşır mı herşey?? yardım!!…
