bildirgec.org

sen hep unutkan olacaksın, nefesin ara ara sıkışacak, gözlerin uzak kentlere yolcu, kafan dağınık olacak.

ben unutulmuşluğumla savaşırken, nefesim ara ara sıkışacak, gözlerim gözlerine yolcu, dağınık bir evim olacak.

kilitlli odalarda geçmişi tadlandıracağım. yüreğim senden hep , hayır hiç! çık gel.

senden yanıt beklemek beni deli edecek. Kahretsin,böyle kalakalmak bana göre değil !
bu sızı çok yeni , sen dur daha büyüyecek.

Bir sen bildin benim filliğimi, akasya kokumu. oysa hiç akasya kokmadım ben. kokum ,
lanet olsun, çabuk anladım ;tembelliğini, unutkanlığını, merakını, anlamadıklarım kaldığını..

http://www.dailymotion.com/video/x7drm8_41in-ardndan-downfall_sport

Trajik öykülerden esmeyin rüzgarlar, ilk paragrafında virgüllenen sevdalarım üşür. İnancıma neden diye sormayın ! gün karardıkça ay büyür.

Sahi, konuştukça anlatamaz mı olur ses ?Mecalim yok için ‘mecalim yok’ demek anlamsız biliyorum. fakat :
Bir de ağlarsam , daha ağzımı bıçak açmaz benim.

Ellerim minicik iken de sessizce ağlarmışım. Uyandığımı ve ağladığımı kimsecikler bilmezmiş. Yaşadığımdan endişelenen, gözleri korkunç güzel o kadın, koşarak geldiğinde ve yaşları gördüğünde gülümsermiş bile. Ölmedim diye.
Uyurken ise nabzımı bulmaya çalışırlarmış.
Kısacası, susku o zamandan bu zamana saçlarıma bağlanmış.

http://www.haber3.com/news_detail.php?id=429077

öyle yalnız ki kuşlar,

sürü halinde bile uçsalar..

kuş misali insanlar ,

aynı yastığa baş koysalar.

Ey ruhum :
sen bu bedenden ayrı olamazsın işte, ne olur, azıcık bu bedenin gençliğine merhamet et.
Nasıl bilmezsin !
Gençlik dediğin; gideceğin yolları alnına döşemenin evvelinde ; hayatın çoşkusunu arşınlayıp , mavi bakışları karış karış gezmektir.
Bu kadar banal bir gerçeği görmezden gelemezsin.

Elbet..
Her şeyi biliyorum sevgili ruhum, sevgilim.
Umutların kuş oldu , senin.
bir tutam sıcaklık ararken cehennem göçüne koyuluşunu izlediğin.
Yandı , uçtu, yandı. Uçtu ve yine yandı.
Şimdi, esmer albatroslarınla siyah kanatlarınsız denizlerin üzerinde uçmaya çalışıyorsun.

Ayrıldık mı sevgilim ?
Hayatlarımıza taş koymayalım değil mi?
Sen bilmiyorsun henüz sanırım,
Üstad ; ‘ ayrılıklar da sevdaya dahil der’
Söylemedi deme yaşayıp öğreneceğimiz çok şey var..

Ayrıldık.
Salt yalnızlığımızda, anıları yad edip, hayelleri yineleyip,
Kendimizi berbat hissedeceğiz.
Bazen öyle anlar gelecek
Yüreğimizi içki şişesinden çıkaracağız, dudaklarımızı şarkılardan.
Al, işte sana yaşayacağımız ayrılık.

Söylemedi deme, yaşayıp öğreneceğimiz çok şey var..
Mesela anlamına aykırıdır ayrılık, anlamına aykırıdır !

_Bu şehir sana emanet sevgilim. Sevdamı, çıkmaz sokaklarına girdirme.
Bu şehrin kaldırımları bile üşür bensiz, kaldırımlarını ısıt, umarsız yürüyüp gitme. _

Demişti onyedisinde.

On yıl sürdü , süründü çocuk hayellerinin peşinde. Hayatın yanında çıraklık eden ruhu , aşkla oyalandı durdu. Öğrendiğinde ustalığı, elinde tuttuğu ; ilk haline benzemeyen , ne olduğu tam olarak bilinemeyen bir başına kalma korkusuydu. Hâlâ aşktı adı. Yıllara dökülen parçaları , usta ya , elbet bir araya getirilebilir sanıyordu.
En sonunda hayatla da ayırdı yolunu.

http://www.donusumkonagi.net/kose_yazisi.asp?id=388&baslik=aşk_bizi_terk_eyleydi

Yekpare olamayan zamanlar vardır..ikindisi karanlığın izindedir, gecesi güneşin şölenindedir. Sabahını ise kaybetmişsindir.Ve akşamlar kederlenmek için klasik çizgisinin dışına çıkamaz. Yerindedir.

Adımını atmadan varamazsın, saymaya başlamadan durmalısın.
Ne için kaide oluşturuyorsam, neyimi akl-ı beşer sanıyorsam muammasında, daha faydasını görmediğimi beyan ederim.

Kof bir umut içinde ilk kaide der ki;
Her dem insanlara inancımın peşinden gideceğim. Mutluluklarını koyaklara atmış insanlara el vermek için kendi şehrimi yok edeceğim.
Ve devam eder ;
Düşlerim güçsüz olmayı bilmeyecek.
Sıralanır gider maddeler..
Ve akşam olduğunda kederlenirler..