bu gün bir iş teklifi aldım, büyük bir iş. internette yapacağım ilk iş.
ve bir coder arkadaşa ihtiyacım var, projeyi beraber yapacağız.
CGI bilmesi gerekiyor arkadaşın, bir alış/veriş sistemi yapacağız.
axi’ye, hafif uyku’ya ve aftermath’e mesaj attım ama henüz cevap yok.
projeye katılacak bir arkadaş arıyorum.
acil mesaj bekliyorum.
life is a dream, try to wake up early to see if what is real !
sınav sonuçları açıklandı. benim istediğim hangi bölümde ne amaçla eğitim verildiğinin açıklandığı bir bilgi sayfası, broşür…
yani istanbul üniversitesi-biyoloji bölümü mezunu ne iş yapabilir. bölüm ne için kurulmuş. mezunlarının bir amacı olmalı. bu sadece bir örnek. demek istediğimi anladınız.
örnekleri çoğaltmaya gerek yok sanırım.
ama aradığım geyik cevaplar değil.
örneğin: analitik düşünebilen, çağın gerek… gibi devam eden ne demek istediği belli olmayan şeyler değil.
sonunda telekom’dan gelip bağladılar telefonu. bir haftadır bunu bekliyorum. internet olmadan hayat çekilmez, dayanılmaz, acı verici, yalnız…
bir haftadır yoktum. kimsenin bunu farketmiş olmasını elbette beklemiyorum. benim için çok zordu.
telefonun açılma olayı tam bir karmaşaydı. anlatayım.
teknik servisten eleman geldi. saha kutusuna bir kablo ekleyip bizim tesisatla birleştirdi. “bitti mi?” dedim. “bitti” dedi. bunun için mi bir haftadır bekliyorum dedim içimden, bunu bende yapardım.
şuana kadar gördüğüm en gelişmiş uçuş simülasyonu. jane’s combat simulations yapımı bir oyun.
çok gerçekçi ve çok zor bir oyun…
her eve geldiğimde – ancak yılda iki defa gelebiliyorum – mutlaka oynuyorum.
savaş pilotu olmayı çok isterdim. nasıl bir duygu acaba sesten hızlı o kadar yüksekte uçmak!
uçmak istiyorum.
umarım ilerde havacılıkla ilgilenebileceğim imkanlarım olur… çünkü çok pahalı.
america’lı bir öğretmenim 18 yaşındayken bir yıl çalışıp kendisine bir uçak aldığından bahsetmişti. ben 30 yıl çalışsam yine zor alırım herhalde. hem pist yok bişey yok.
rüyadayken rüyada olduğunu bilmek… ben iki, üç defa o duyguyu yaşadım.
rüyadayken bilinciniz uyanıyor. fiziksel olarak uyanmıyorsunuz, garip bir duygu, içinde bunulduğunuz mekanı bütün olarak hissediyorsunuz. huzur verici, yani kendinizi iyi hissediyorsunuz…
ben bu kadarını yaşadım.
…
matrix’te geçen ve atrık klasikleşmiş deyim “there is no spoon”…
ordaki küçük çocuk gibi kaşık bükmenin mümkün olduğuna da inanıyorum. sen inanıyor musun ?
insan çok özel bir varlık, ama kendisinin farkında değil çoğu zaman.
hafif’te yazabileceklerimizin bir sınırı var mı ? düşündüğümüz, tutarlı ve yazmak istediğimiz her konuda herşeyi yazabilir miyiz ?
bazen bişey aklıma geliyor, paylaşmak istiyorum ama yazmam hafif’in hafifliğinden birşey eksiltir mi diye düşünüyorum. bir sonuca ulaşamadığımdan öyle kalıyor, yazamıyorum.
tüm okuyucu ve yazar arkadaşlar, bu konuda görüşlerinize ihticaç var.
teşekkürler.
bayanların giydiği bir çeşit ayakkabı var. o tür ayakkıya ne dendiğini öğrenmek istiyorum. internetten uygun bir resim bulamaya çalıştım.
mesela bunun gibi ama burda olduğu gibi tek yönlü değil, ve bundaki gibi plastik değil, ip şeklinde olan ve diz altına kadar çapraz bağlanan bir tür.
ebru şallı çok defa giydi. televizyonlarda görmüşsünüzdür.
bir resim bulabilsem çok iyi olcaktı ama bir türlü bulamadım.
buldum .. bunun gibi ayakkabılara ne denir ?
