Bilmiyorum ….
dedim….
Bilmemek, sorulan soruları cevapsız bırakmak hiç harcım değildi ama artık öyle yapıyordum. Hafiflemiştim herşeyi bilmek zorunda değildim, kontrolü bırakmıştım.. Ne güzel bir kelimeydi bu böyle, nasıl rahatlatıyordu beni, önceden korkutan bilmemek, nasıl, neyle karşılaşacağımı bilmeden arzın merkezine seyahate benziyordu. Bilmem gerekmiyordu herşeyi, yarını hesaplamaktan bugünü yaşayamaz olan zihnim bu boşluğu önce yadırgadı. Ama sonra bu boşluk duygusunu sevdi..
Bilmiyordum ve kenarda köşede hep olan param artık yoktu, parasızdım ve bilmiyordum…